Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje dobrze wyważoną eksplorację mniej znanych ról B-24 Liberator, zawierając nowe informacje i zdjęcia. Została jednak skrytykowana za brak istotnych szczegółów historycznych i mylący tytuł w odniesieniu do zakresu jej omówienia.
Zalety:Książka zachowuje równowagę między szczegółowością a czytelnością, zawiera znaczną ilość nowych informacji i zdjęć oraz zapewnia dogłębne omówienie różnych nie-bombowych ról B-24, takich jak statki montażowe i eksperymenty z tankowaniem w powietrzu.
Wady:Kilka poważnych pominięć w relacjach historycznych, w szczególności dotyczących internowanych B-24 w Turcji i wykorzystania przez Rosję po II wojnie światowej, a także został skrytykowany za mylący tytuł, ponieważ koncentruje się głównie na operacjach specjalnych USAAF, zaniedbując podobne role sił sojuszniczych.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Special Operations Consolidated B-24 Liberators: The Unknown Secret and Specialized Duties Aircraft
Zawartość książki:
Pomimo tego, że był najczęściej produkowanym amerykańskim bombowcem, Consolidated B-24 Liberator zawsze latał w cieniu swojego bardziej znanego i efektownego rywala B-17. Solidny B-24 pełnił wiele niezauważalnych ról we wszystkich teatrach działań poza wieloma misjami ofensywnymi, co czyniło go najbardziej wszechstronnym ciężkim bombowcem wojny. Poza ofensywnymi misjami bombowymi, przeciw okrętom podwodnym i górniczymi, Liberator wykonywał wiele mało znanych "nieofensywnych" zadań.
Niewątpliwie najbardziej kolorowymi ze wszystkich Liberatorów były tak zwane statki montażowe Grup 2 Dywizji Powietrznej. Ich unikalne schematy malowania, składające się z pasków, kropek i szachownicy, zostały zaprojektowane tak, aby były bardzo widoczne, a ich zadaniem było pełnienie roli liderów, na których formacja Grupy mogła szybciej zebrać swoje formacje bojowe do misji bojowej.
Consolidated F-7 był fotograficzno-rozpoznawczą wersją B-24 Liberator. F-7 służył w większości teatrów działań wojennych. Duży zasięg Liberatora sprawiał, że dobrze nadawał się do misji mapowania podczas wojny i po jej zakończeniu.
Począwszy od początku 1944 roku, aby pomóc aliantom w wyzwoleniu Europy, B-24 Carpetbagger były wykorzystywane do zrzucania na spadochronach szpiegów, zwanych "Joes" lub "Janes", lub dostarczania z powietrza broni i innych materiałów bojownikom ruchu oporu w okupowanej Europie. Liberatory uczestniczyły również w zrzuceniu 2,75 miliarda ulotek propagandowych przy użyciu różnych technik i urządzeń.
Wojna elektroniczna odegrała ważną rolę w globalnych planach alianckich przed inwazją, aby odkryć lokalizację radarów wroga i, jeśli to możliwe, zniszczyć je. Przechwytywanie i analiza promieniowania elektronicznego wroga była początkiem dzisiejszego ELINT (ELectonicINTelligence). Zmodyfikowane B-24D Airborne Electronic Reconnaissance Liberators RAF-u, o kryptonimie Ferret, były samolotami rozpoznania radioelektronicznego i wywiadu elektronicznego, które odegrały ważną rolę w europejskich operacjach powietrznych.
W 1942 roku AAF zainteresowało się tankowaniem w powietrzu jako sposobem na bombardowanie Japonii. Jako samolot odbiorczy wybrano B-17E krótszego zasięgu, podczas gdy bardziej przestronny B-24D pełnił rolę cysterny. Choć testy te uznano za udane, dostępność samolotów B-29 o większym zasięgu i baz coraz bliżej Japonii zmniejszyły pilną potrzebę tankowania w powietrzu w czasie wojny.
Podczas wojny osiemdziesiąt trzy B-24 rozbiły się lub przymusowo lądowały w Szwajcarii, sześćdziesiąt w Szwecji, a kilka w Rosji, Hiszpanii, Portugalii i Turcji. Wiele z tych Liberatorów wylądowało nieuszkodzonych lub zostało naprawionych, aby mogły latać w tych krajach. Szczególnie interesujące jest sześć Liberatorów, które zostały przechwycone i pilotowane przez Luftwaffe.
Zawiera unikalną kolekcję zdjęć. Special Operations Consolidated B-24 Liberators ujawnia najbardziej niezwykłe i mało znane aspekty najbardziej wszechstronnego bombowca II wojny światowej.
