Siddhartha: Indyjska opowieść (A Black Eagle Books World Classic)

Opinie czytelników

Książka „Siddhartha: An Indian Tale” autorstwa Hermanna Hessego jest ogólnie dobrze odbierana ze względu na piękną narrację i głębokie spostrzeżenia na temat życia, wewnętrznego spokoju i oświecenia. Wielu czytelników docenia głębię historii i styl pisania Hessego, uznając ją za niezbędną lekturę, która rezonuje z ich życiowymi doświadczeniami. Pojawiają się jednak skargi dotyczące błędów drukarskich, kwestii gramatycznych i niskiej jakości niektórych wydań.

⬤ Piękna narracja
⬤ głębokie spostrzeżenia na temat życia i oświecenia
⬤ wciągająca i łatwa w czytaniu
⬤ zachęca czytelnika do samopoznania
⬤ wysoce zalecana do wielokrotnego czytania
⬤ inspirująca i prowokująca do myślenia.

⬤ Liczne błędy ortograficzne i gramatyczne
⬤ niektóre wydania są niskiej jakości
⬤ rozczarowanie fizyczną prezentacją niektórych egzemplarzy.

(na podstawie 97 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Siddhartha: An Indian Tale (A Black Eagle Books World Classic)

Zawartość książki:

Siddhartha to najważniejsze i najbardziej uwielbiane dzieło laureata Nagrody Nobla Hermana Hessego. Pierwotnie opublikowana w 1922 roku Siddhartha była tłumaczona przez wielu tłumaczy i od czasu do czasu wydawana przez wielu wydawców.

Jako syn bramina, Siddhartha cieszy się komfortem i przywilejami w swojej rodzinnej wiosce. Jednak gdy dorasta, jego serce porusza palące pragnienie zdobycia mądrości i nowych doświadczeń. Mówiąc ojcu o swoich zamiarach, Siddhartha i jego przyjaciel z dzieciństwa, Govinda, opuszczają bezpieczny dom, aby dołączyć do Samanas, grupy wędrownych ascetów.

Wraz z rozwojem powieści Hermanna Hessego podążamy za Siddharthą w jego poszukiwaniu sensu i prawdy w świecie pełnym smutku i cierpienia. Opierając się zarówno na naukach hinduskich, jak i buddyjskich, Siddhartha fachowo bada napięcie między doktrynalnymi nakazami zorganizowanej religii a wewnętrznymi podszeptami duszy. Gdy Siddhartha dorasta, fundamentalna prawda stopniowo staje się oczywista zarówno dla niego, jak i dla nas: nie ma jednej ścieżki do samorozwoju, nie ma jednej formuły, jak żyć. Hesse podważa nasze wyobrażenia o tym, co oznacza prowadzenie życia duchowego, dążenie do osiągnięcia znaczącego samorozwoju poprzez ślepe trzymanie się religii, filozofii lub jakiegokolwiek systemu wierzeń.

Powinniśmy raczej starać się uchwycić rzeczywistość każdej chwili, która jest zawsze nowa, żywa i wiecznie się zmienia. Hesse wykorzystuje potężny symbol rzeki, aby przekazać to poczucie żywotności i płynności. Szczególnym blaskiem tej powieści jest sposób, w jaki jej głębokie przesłanie jest przekazywane za pomocą prozy, która płynie tak naturalnie i mieni się jak powierzchnia rzeki, obok której Siddhartha spędza ostatnie lata swojego życia.