Seksualność: Wykłady w Clermont-Ferrand w 1964 r. i Vincennes w 1969 r.

Opinie czytelników

Książka „Seksualność: The 1964 Clermont-Ferrand and 1969 Vincennes Lectures” przedstawia wykłady Michela Foucaulta z 1964 i 1969 roku, skupiające się na ludzkiej seksualności w czasach, gdy była ona silnie patologizowana. Książka została ułożona chronologicznie, z bezpośrednimi tłumaczeniami i obszernymi przypisami, co czyni ją głęboko akademicką, ale interesującą lekturą dla osób zainteresowanych kulturowymi i filozoficznymi aspektami seksualności.

Dokładnie zbadany, interesujący, głęboko akademicki materiał, wciągający dla entuzjastów historii kultury i dobrze opisany. Zapewnia wgląd w podstawowe koncepcje seksualności i myśli wpływowego filozofa.

Jest to niszowa książka, która może nie spodobać się tym, którzy szukają łatwej lektury. Język i format mogą być rygorystyczne i formalne, przez co niektóre części mogą wydawać się uciążliwe lub niedostępne, nawet dla czytelników akademickich.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sexuality: The 1964 Clermont-Ferrand and 1969 Vincennes Lectures

Zawartość książki:

Historia seksualności Michela Foucaulta - której pierwszy tom został opublikowany w 1976 roku - wywiera ogromny wpływ na nauki humanistyczne i społeczne.

Jednak zainteresowanie Foucaulta historią seksualności rozpoczęło się już w latach sześćdziesiątych, kiedy prowadził dwa kursy na ten temat. Wykłady te oferują kluczowy wgląd w rozwój myśli Foucaulta, ale do niedawna pozostawały niepublikowane.

Niniejsza książka prezentuje wykłady Foucaulta na temat seksualności po raz pierwszy w języku angielskim. W pierwszej serii, która odbyła się na Uniwersytecie w Clermont-Ferrand w 1964 roku, Foucault zadaje pytanie, w jaki sposób seksualność została ukonstytuowana jako naukowa wiedza w kulturze zachodniej i dlaczego wywodzi się ona z analizy „perwersji” - choroby, homoseksualności, fetyszyzmu. Kolejny kurs, który odbył się na eksperymentalnym uniwersytecie w Vincennes w 1969 roku, pokazuje, w jaki sposób teorie Foucaulta zostały przeorientowane przez wydarzenia z maja 1968 roku; skupia się on ponownie na regulacyjnej naturze dyskursu seksualności i na tym, w jaki sposób służy on celom ekonomicznym, społecznym i politycznym.

Badając twórców politycznych i literackich utopii w XIX i XX wieku, od Sade'a przez Fouriera po Marcuse'a, którzy próbowali zintegrować „naturalne” seksualności, w tym formy transgresyjne, z życiem społecznym i gospodarczym, Foucault opracowuje podwójną krytykę naturalizacji i wyzwolenia seksualności. Wykłady obejmują szeroki zakres zainteresowań, od nienormalności przez heterotopie po ideologię, i oferują bezprecedensowy wgląd w ewolucję transformacyjnego myślenia Foucaulta o seksualności.