Seksualność: Wykłady w Clermont-Ferrand w 1964 r. i Vincennes w 1969 r.

Opinie czytelników

Seksualność Michela Foucaulta: Wykłady z Clermont-Ferrand z 1964 r. i Vincennes z 1969 r.” to głęboko akademickie i dogłębne badanie seksualności, odzwierciedlające historyczny kontekst homoseksualności i jej postrzegania podczas wykładów w latach sześćdziesiątych. Chociaż materiał jest zawiły i dobrze opisany, może nie być odpowiedni dla przypadkowych czytelników, wymagając zaangażowania w rygorystyczny język i koncepcje.

⬤ - Gruntowna i dogłębna akademicka eksploracja seksualności
⬤ - Interesująca i intrygująca treść dla osób zainteresowanych kulturą i ludzką seksualnością
⬤ - Dobrze zbadana z obszernymi przypisami
⬤ - Nadaje się do użytku w środowiskach edukacyjnych, takich jak klasy i biblioteki
⬤ - Przemawia do czytelników z silnym zainteresowaniem filozofią i historią kultury.

⬤ - Rygorystyczny i formalny język może odstraszyć przypadkowych czytelników
⬤ - Nie jest to łatwa lektura, potencjalnie przytłaczająca dla osób niezaznajomionych z dyskursem akademickim.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sexuality: The 1964 Clermont-Ferrand and 1969 Vincennes Lectures

Zawartość książki:

Historia seksualności Michela Foucaulta - której pierwszy tom został opublikowany w 1976 roku - wywiera ogromny wpływ na nauki humanistyczne i społeczne.

Jednak zainteresowanie Foucaulta historią seksualności rozpoczęło się już w latach sześćdziesiątych, kiedy prowadził dwa kursy na ten temat. Wykłady te oferują kluczowy wgląd w rozwój myśli Foucaulta, ale do niedawna pozostawały niepublikowane.

Niniejsza książka prezentuje wykłady Foucaulta na temat seksualności po raz pierwszy w języku angielskim. W pierwszej serii, która odbyła się na Uniwersytecie w Clermont-Ferrand w 1964 roku, Foucault zadaje pytanie, w jaki sposób seksualność została ukonstytuowana jako naukowa wiedza w kulturze zachodniej i dlaczego wywodzi się ona z analizy „perwersji” - choroby, homoseksualności, fetyszyzmu. Kolejny kurs, który odbył się na eksperymentalnym uniwersytecie w Vincennes w 1969 roku, pokazuje, w jaki sposób teorie Foucaulta zostały przeorientowane przez wydarzenia z maja 1968 roku; skupia się on ponownie na regulacyjnej naturze dyskursu seksualności i na tym, w jaki sposób służy on celom ekonomicznym, społecznym i politycznym.

Badając twórców politycznych i literackich utopii w XIX i XX wieku, od Sade'a przez Fouriera po Marcuse'a, którzy próbowali zintegrować „naturalne” seksualności, w tym formy transgresyjne, z życiem społecznym i gospodarczym, Foucault opracowuje podwójną krytykę naturalizacji i wyzwolenia seksualności. Wykłady obejmują szeroki zakres zainteresowań, od nienormalności przez heterotopie po ideologię, i oferują bezprecedensowy wgląd w ewolucję transformacyjnego myślenia Foucaulta o seksualności.