Scenariusze: Aguirre, gniew boży; Każdy za siebie i Bóg przeciw wszystkim; Kraina ciszy i ciemności; Fitzcarraldo

Opinie czytelników

„Scenariusze” Wernera Herzoga to wyjątkowa kolekcja scenariuszy przedstawionych w formacie narracyjnym, prezentująca cztery jego filmy. Czytelnicy doceniają głębię tematyczną i wizualną narrację, dzięki czemu teksty te są wciągające zarówno jako scenariusze, jak i historie. Jednak niektórzy uważają, że proza Herzoga jest długa i czasami graniczy z szaleństwem.

⬤ Unikalny format, który czyta się jak opowiadania, a nie tradycyjne scenariusze.
⬤ Bogactwo tematyczne, poruszające kwestie szaleństwa, destrukcji i ludzkiej kondycji.
⬤ Angażujące i prowokujące do myślenia narracje.
⬤ Kolekcja wzbudza zainteresowanie filmami Herzoga, zachęcając czytelników do ich dalszego odkrywania.

⬤ Długa proza może wydawać się niektórym czytelnikom zbyt długa.
⬤ Styl narracji może być mylący dla osób niezaznajomionych z konwencjami scenopisarskimi.
⬤ Niepokojące tematy i treści mogą nie wszystkim przypaść do gustu.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Scenarios: Aguirre, the Wrath of God; Every Man for Himself and God Against All; Land of Silence and Darkness; Fitzcarraldo

Zawartość książki:

Nie podążam za pomysłami, natykam się na historie lub ludzi; i wiem, że to jest tak wielkie, że muszę zrobić film. Bardzo często filmy przychodzą jak nieproszeni goście, jak włamywacze w środku nocy. Są w twojej kuchni, coś się rusza, budzisz się o 3 nad ranem i nagle wpadają na ciebie z dziką siłą.

Kiedy piszę scenariusz, piszę go tak, jakbym miał przed oczami cały film. Wtedy jest mi bardzo łatwo i mogę pisać bardzo, bardzo szybko. To prawie jak kopiowanie. Ale oczywiście czasami się zmuszam; czytam siebie w szale poezji, czytając chińskich poetów z ósmego i dziewiątego wieku, czytając starą islandzką poezję, czytając niektórych z najlepszych niemieckich poetów, takich jak Holderlin. Wszystko to nie ma absolutnie nic wspólnego z pomysłem na mój film, ale doprowadzam się do tego rodzaju szału wysokiej klasy języka, koncepcji i piękna.

A czasami zmuszam się do grania muzyki, na przykład koncertu fortepianowego Beethovena, gram go i wściekle piszę. Ale nic z tego nie jest odpowiedzią na pytanie, jak skupić się na jednym pomyśle na film. A potem, podczas kręcenia, trzeba czasem od niego odejść, zachowując jego istotę przy życiu.

Werner Herzog o tworzeniu filmów

Werner Herzog nie pisze tradycyjnych scenariuszy. Pisze gorączkowe sny pełne szaleństwa, chciwości, humoru i mrocznej izolacji, które mogą się dramatycznie zmieniać podczas produkcji - i zmaterializowały się w niezwykłe arcydzieła, niepodobne do niczego w dzisiejszym filmie. Wykorzystując jego wizję i transcendentną rzeczywistość, te cztery długie prozy są znakiem rozpoznawczym znanego filmowca u zarania jego kariery.