Ocena:
Książka „Scapa Flow” autorstwa Angusa Konstama to szczegółowy i pouczający opis kotwicowiska floty Królewskiej Marynarki Wojennej podczas obu wojen światowych, chwalony za mapy, zdjęcia i dokładną eksplorację obrony ustanowionej w Scapa Flow. Chociaż jest ceniona za wypełnianie luk historycznych i wciągający styl pisania, należy zauważyć, że nie może służyć jako samodzielne odniesienie i brakuje jej pewnych szczegółów dotyczących kosztów budowy i skuteczności pól minowych.
Zalety:⬤ Wyczerpujące szczegóły dotyczące obrony i historii Scapa Flow.
⬤ Doskonałe mapy, diagramy i zdjęcia, które zwiększają zrozumienie tematu.
⬤ Wciągająca narracja doświadczonego historyka z osobistymi powiązaniami z tym obszarem.
⬤ Przydatna zarówno dla zwykłych czytelników, jak i studentów historii wojskowości.
⬤ Zawiera świeże treści i pouczające opisy kluczowych wydarzeń historycznych, takich jak zatonięcie niemieckiej floty pełnomorskiej.
⬤ Nie jest samodzielną książką referencyjną; wymaga materiałów uzupełniających.
⬤ Brak szczegółowych informacji na temat kosztów budowy i skuteczności pól minowych.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za nudną lub mniej wciągającą.
⬤ Ograniczone informacje na temat niektórych krytycznych błędów w obronie.
(na podstawie 17 opinii czytelników)
Scapa Flow: The Defences of Britain's Great Fleet Anchorage 1914-45
Scapa Flow, naturalny port na Orkadach o strategicznym znaczeniu, służył jako główne kotwicowisko brytyjskiej floty podczas I i II wojny światowej. W latach 1914-18 mieściła się tu Wielka Flota Jellicoe'a, która wypłynęła stąd, by stoczyć bitwę z Niemcami pod Jutlandią w 1916 roku. W 1914 r. Brytyjczycy rozpoczęli budowę kompleksowej sieci obronnej, wzmacniając wejścia do Scapa Flow, a następnie rozszerzając tę obronę na większość Orkadów. Ta statyczna obrona została uzupełniona o sieci wysięgników, patrole morskie i pola minowe, tworząc największą ufortyfikowaną bazę morską na świecie.
Wraz z wybuchem II wojny światowej, Scapa Flow ponownie okazała się idealnym miejscem do przeciwdziałania niemieckiemu zagrożeniu morskiemu i służyła jako baza dla brytyjskiej Home Fleet. Pomimo ciągłych ataków samolotów i U-Bootów, z których jeden zdołał zatopić brytyjski pancernik Royal Oak, obrona Scapa Flow została ponownie wzmocniona i ulepszona. Do 1940 roku Orkady stały się wyspiarską fortecą, największą zintegrowaną siecią obronną tego rodzaju w Europie, obsadzoną przez aż 50 000 żołnierzy Wspólnoty Narodów.
Wspierany przez nowo zamówione dzieła sztuki, historyk marynarki Angus Konstam opowiada historię tej potężnej fortecy morskiej, której wiele elementów można dziś zobaczyć na wyspie.
