Roman Poets in Modern Guise: The Reception of Roman Poetry Since World War I
Identyfikuje i bada rzymskie wzorce poezji w ujęciu anglo-amerykańskich, niemieckich i francuskich poetów XX i XXI wieku.
Analogie do Rzymu były silnym motywem w amerykańskiej myśli - i poezji - od czasów Ojców Założycieli. Odrodziły się one w XX wieku, a zwłaszcza po II wojnie światowej, kiedy to Stany Zjednoczone postrzegały swoją misję jako analogiczną do augustowskiego Rzymu - temat ten był widoczny w wierszu Roberta Frosta na inaugurację Kennedy'ego, który przepowiedział "chwałę kolejnego wieku augustowskiego".
Temat ten pojawił się również w poezji innych krajów. Tryb rzymski, który głosił Frost, był widoczny nie tylko w amerykańskich, ale także francuskich i niemieckich interpretacjach Eklogów Wergiliusza. Horacy pojawia się u poetów od Bertolta Brechta i Ezry Pounda po Jamesa Wrighta. Poeci augustowscy zostali wyparci w bardziej cynicznych latach powojennych przez swoich republikańskich odpowiedników: poetę/naukowca Lukrecjusza (zwłaszcza w Niemczech), poetę/kochanka Katullusa i outsidera Propercjusza. A poeci imperium - Owidiusz, Seneka i Juvenal - dodali pewne dysonanse do rzymskiej harmonii.
W okresie, w którym wszystkie dziedziny sztuki coraz częściej czerpią wzorce z przeszłości, rzymscy poeci zaoferowali współczesnym szeroką gamę postaw - od patriotycznego zapału Wergiliusza i Horacego po kulturowy cynizm Juvenala. Wszystkie te tony są widoczne w anglo-amerykańskich, niemieckich i francuskich przykładach omawianych w tej książce.
