Classicism of the Twenties: Art, Music, and Literature
Triumf awangardy w latach dwudziestych XX wieku ma tendencję do dominowania w naszych dyskusjach na temat muzyki, sztuki i literatury tego okresu. Jednak szerszy nurt modernizmu obejmował wiele ruchów, a jednym z najbardziej wyrazistych i wpływowych był zwrot ku klasycyzmowi.
W „Klasycyzmie lat dwudziestych” Theodore Ziolkowski oferuje fascynujący opis tego ruchu. Poświęcając równą uwagę muzyce, sztuce i literaturze, a w szczególności skupiając się na dziełach Strawińskiego, Picassa i T. S. Eliota, pokazuje, jak przejawiał się zwrot ku klasycyzmowi. W reakcji zarówno na ekscesy neoromantyzmu i wczesnego modernizmu, jak i na okropności I wojny światowej, a także z pełnym szacunku dystansem, artyści, pisarze i kompozytorzy adaptowali tematy i formy z przeszłości i próbowali nasycić własne dzieła wartościami prostoty i porządku, które uosabiały wcześniejsze klasycyzmy.
Identyfikując elementy wspólne dla wszystkich trzech sztuk i starannie sytuując klasycyzm w szerszym kontekście ruchów modernistycznych, Ziółkowski przedstawia odświeżająco oryginalne spojrzenie na życie kulturalne lat dwudziestych XX wieku”.
