Rzeczy, których nie chcę wiedzieć: O pisaniu

Opinie czytelników

Książka jest wyjątkowym i prowokującym do myślenia pamiętnikiem, który łączy osobiste doświadczenia z refleksjami na temat pisania, oferując wgląd w życie autora w Afryce Południowej, Anglii i na Majorce. Podczas gdy wielu czytelników uznało ją za inspirującą i pięknie napisaną, niektórzy uważali, że brakuje jej kierunku i spójności, co doprowadziło do mieszanych opinii na temat jej ogólnego wpływu.

⬤ Dobrze napisana i prowokująca do myślenia
⬤ głęboko poruszająca i potężna
⬤ oferuje unikalne spojrzenie na kobiecość i pisanie
⬤ wciągający styl strumienia świadomości
⬤ inspirujące obserwacje literackie
⬤ odświeżające podejście do pisania wspomnień.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za bezcelową i pozbawioną głębi
⬤ została skrytykowana za pewne nieścisłości
⬤ kilku uznało, że nie utrzymała ich zainteresowania
⬤ przez niektórych uznana za zbyt krótką
⬤ nie jest atrakcyjna dla ogółu czytelników.

(na podstawie 52 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Things I Don't Want to Know: On Writing

Zawartość książki:

Mieniący się klejnot książki o pisaniu autorstwa dwukrotnej finalistki Nagrody Bookera, Deborah Levy, który zostanie opublikowany wraz z jej nowym dziełem non-fiction, The Cost of Living.

Łącząc osobistą historię, politykę płci, filozofię i teorię literatury w świecący traktat o pisaniu, miłości i stracie, Things I Don't Want to Know jest dowcipną odpowiedzią Deborah Levy na wpływowy esej George'a Orwella „Dlaczego piszę”. Orwell zidentyfikował cztery powody, które skłoniły go do pisania na maszynie do pisania - cel polityczny, impuls historyczny, czysty egoizm i entuzjazm estetyczny - a najnowsze dzieło Levy porusza te same kwestie z perspektywy kobiety.

Walcząc o równowagę między kobiecością, macierzyństwem i karierą pisarską, Levy wskazuje niektóre z prawdziwych doświadczeń, które ukształtowały jej powieści, w tym emigrację jej rodziny z RPA w erze apartheidu; jej nastoletnie lata w Wielkiej Brytanii, gdzie bawiła się w bycie pisarką w towarzystwie budowniczych i kierowców autobusów w tanich restauracjach; oraz jej dni pisania teatralnego podczas tournee po Polsce w środku kryzysu gospodarczego w Europie Wschodniej, gdzie obserwowała, jak żołnierz czule całował kobiety w swoim życiu na pożegnanie.

Obejmująca kontynenty (Afrykę i Europę) i dziesięciolecia (spotykamy pisarkę w wieku siedmiu, piętnastu i pięćdziesięciu lat), Things I Don't Want to Know wprowadza czytelnika w serce pisarza.