Ryż jako jaźń: japońska tożsamość na przestrzeni czasu

Opinie czytelników

Książka „Rice as Self” autorstwa Emiko Ohnuki-Tierney bada złożoną relację między Japończykami a ryżem, analizując zarówno symbolikę kulturową, jak i praktyczne realia konsumpcji ryżu i rolnictwa w Japonii. Podważa powszechne założenia dotyczące roli ryżu w japońskim społeczeństwie i podkreśla paradoksy w jego znaczeniu w porównaniu z jego rzeczywistym wykorzystaniem.

Książka stanowi prowokującą do myślenia analizę symbolicznego znaczenia ryżu w kulturze japońskiej, obalając mity i badając głębsze znaczenia związane z ryżem. Autor przedstawia zniuansowany pogląd, który zachęca czytelników do ponownego rozważenia uproszczonych pojęć „japońskiego charakteru” i oferuje cenne spostrzeżenia na temat współczesnych przemian w nawykach żywieniowych. Książka jest dobrze zbadana i zasługuje na szerszą publiczność poza kręgami antropologicznymi.

Niektóre części książki mogą wydawać się gęste lub zbyt akademickie, potencjalnie zrażając przypadkowych czytelników. Dodatkowo, niektóre argumenty mogłyby zyskać na jaśniejszej prezentacji, aby skutecznie komunikować omawiane paradoksy. W książce może również brakować praktycznych informacji dla tych, którzy szukają prostej eksploracji ryżu w kontekście kulinarnym.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Rice as Self: Japanese Identities Through Time

Zawartość książki:

Czy jesteśmy tym, co jemy? Co jedzenie ujawnia o tym, jak żyjemy i jak myślimy o sobie w odniesieniu do innych? Dlaczego ludzie są silnie przywiązani do własnej kuchni i niechętnie odnoszą się do zwyczajów żywieniowych innych? W tym wciągającym opisie kluczowego znaczenia ryżu dla Japończyków, Rice as Self bada, w jaki sposób ludzie używają metafory głównego pożywienia w konceptualizacji siebie w odniesieniu do innych narodów.

Emiko Ohnuki-Tierney śledzi zmieniające się kontury, jakie japońskie pojęcie "ja" przybrało wraz z pojawieniem się różnych historycznych Innych - czy to Chińczyków, czy ludzi Zachodu - i pokazuje, w jaki sposób ryż i pola ryżowe służyły jako narzędzie do tych rozważań. Wykorzystując Japonię jako przykład, proponuje nowy międzykulturowy model interpretacji siebie i innych.