Rysowanie: Siła napędowa architektury

Opinie czytelników

Książka „Drawing: The Motive Force of Architecture” autorstwa Petera Cooka to złożona eksploracja relacji między rysunkiem a architekturą, zawierająca różnorodne ilustracje i dyskusje filozoficzne. Podczas gdy wielu czytelników chwali inspirujące wizualizacje i szeroki zakres prezentowanych pomysłów, inni krytykują gęsty i zawiły styl pisania, który utrudnia śledzenie i zrozumienie podstawowych wiadomości.

⬤ Wspaniałe ilustracje i szeroki wachlarz prezentowanych stylów artystycznych.
⬤ Wciągające dyskusje na temat znaczenia rysunku w architekturze.
⬤ Oferuje interdyscyplinarną perspektywę atrakcyjną zarówno dla studentów sztuki, jak i entuzjastów architektury.
⬤ Zapewnia wgląd w historyczne i współczesne techniki rysunku architektonicznego.

⬤ Język jest często postrzegany jako gęsty, zawiły i trudny do zrozumienia.
⬤ Wielu czytelników oczekiwało bardziej praktycznego przewodnika po rysunku architektonicznym niż filozoficznej eksploracji.
⬤ Niektórzy stwierdzili, że brakuje organizacji treści, co czyni ją frustrującą lekturą.
⬤ Rozmiar i cena książki są krytykowane, a niektórzy uważają, że powinna być sformatowana jako większa książka na stolik kawowy.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Drawing: The Motive Force of Architecture

Zawartość książki:

Skupiając się na kreatywnym i pomysłowym znaczeniu rysunku w architekturze, ta książka jednego z jej największych zwolenników, Petera Cooka, jest uznanym klasykiem. Emanuje zachwytem i katolickim apetytem Cooka na architekturę. Czytelnicy otrzymują wnikliwe spostrzeżenia na każdym kroku. Książka zawiera jedne z największych i najbardziej intrygujących rysunków architektów, od Franka Lloyda Wrighta, Heatha-Robinsona, Le Corbusiera i Otto Wagnera po Franka Gehry'ego, Zahę Hadid, Coopa Himmelb(l)au, Aratę Isozakiego, Erica Owena Mossa, Bernarda Tschumiego i Lebbeusa Woodsa.

Jak również kluczowe prace Cooka i innych członków oryginalnej grupy Archigram.

W tym nowym wydaniu Cook dostarcza nowy, znaczący rozdział, który pokazuje prędkość, z jaką porusza się trajektoria rysowania. Odzwierciedla on rosnące wyrafinowanie dostępnego oprogramowania, a także sposoby, w jakie "rysunek odręczny" i "cyfrowy" są przyćmiewane przez nowe hybrydy - nadając rysunkowi nowy impet. Te "crossovery" zapewniają zupełnie nowe terytorium, ponieważ podejmowane są próby uwolnienia rysunku z granic samotnego momentu, pojedynczej pozycji widzenia lub pojedynczego języka odniesienia. Z udziałem takich artystów jak Toyo Ito, Perry Culper, Izaskun Chinchilla, Kenny Tsui, Ali Rahim, John Berglund i Lorene Faure, prowadzi to do fascynujących spostrzeżeń na temat wpływu medium na intencję i definicję idei lub miejsca. Czy rysunek ołówkiem jest bardziej dostosowany do określonej architektury niż rysunek tuszem, czy też konkretny kolor przywołuje określoną atmosferę? W świecie, w którym rysunek Mayera wnosi twórczo coś innego niż rysunek Rhino, wiele można wymagać od przyszłych technik.