Rough Music: Blair, bomby, Bagdad, Londyn, terror

Opinie czytelników

„Roughing up Tony” Tarika Alego to zbiór krytycznych esejów wymierzonych w politykę i spuściznę Tony'ego Blaira, przedstawiających silną emocjonalną reakcję na brytyjskie działania polityczne podczas kadencji Blaira. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają namiętną polemikę i wnikliwe komentarze, inni krytykują książkę za powtarzalność, nieprzekonanie i bezpodstawne twierdzenia.

Książka jest postrzegana jako namiętna i emocjonalna krytyka Tony'ego Blaira, rezonująca z czytelnikami, którzy podzielają frustracje związane z jego polityką. Wielu uważa ją za pouczającą i istotną dla bieżących dyskusji, doceniając jej ożywczy styl polemiczny. Niektórzy czytelnicy uważają, że zapewnia on głos, którego brakuje w mediach głównego nurtu.

Krytycy twierdzą, że esejom brakuje głębi i są wypełnione powtarzającymi się sloganami i emocjonalną retoryką, a nie solidną analizą. Pojawiają się skargi na postrzeganą stronniczość Alego i brak wiarygodności, przez co niektórzy czytelnicy uważają argumenty za nieprzekonujące, a nawet nienawistne. Ogólnie rzecz biorąc, książka jest opisywana przez niektórych jako „krzykliwa” i „leniwa”.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Rough Music: Blair, Bombs, Baghdad, London, Terror

Zawartość książki:

7 lipca 2005 r. morderczy chaos, jaki wojna Blaira zasiała w Iraku, powrócił do Londynu w niszczycielskiej serii samobójczych zamachów bombowych.

Dwa tygodnie później siły bezpieczeństwa bezkarnie zastrzeliły młodego brazylijskiego elektryka w drodze do pracy. Rough Music to porywająca odpowiedź Tarika Alego na te wydarzenia.

Obnaża mściwe frazesy wojny Blaira ze swobodami obywatelskimi, przeprowadza palący atak na przytulne fałsze rządowego "konsensusu" w sprawie tego, czym jest zagrożenie i jak na nie reagować, a także potępia korupcję bańki polityczno-medialnej, która pozwala na to, by pozostała ona niekwestionowana. Wreszcie, powołując się na wytrwałość i uczciwość wielkich dysydentów z przeszłości, wzywa do politycznego oporu, w parlamencie i poza nim.