Rodowód państwa absolutystycznego

Opinie czytelników

Recenzje książki „Lineages of the Absolutist State” podkreślają jej głębię i złożoność, zapewniając kompleksowe badanie wyłaniania się absolutyzmu i kapitalizmu w różnych regionach. Podczas gdy czytelnicy doceniają spostrzeżenia i szczegóły historyczne oferowane przez Perry'ego Andersona, zauważają również kwestie dotyczące struktury i przejrzystości książki. Wielu z nich uznało, że trudno jest zrozumieć nadrzędne argumenty bez wielokrotnego czytania.

⬤ Bardzo szczegółowa i wnikliwa eksploracja historii Europy.
⬤ Zapewnia kompleksowe zrozumienie powstania absolutyzmu i jego związku z kapitalizmem.
⬤ Wciągający styl pisania, który utrzymuje zainteresowanie czytelników.
⬤ Stymuluje krytyczne myślenie o wydarzeniach historycznych.
⬤ Dobrze zbadany z analizą porównawczą różnych regionów.

⬤ Brak jasnej organizacji i struktury, co utrudnia śledzenie głównej tezy.
⬤ Używa skomplikowanego języka, który może wymagać słownika.
⬤ Brak jasnego przedstawienia argumentów autora.
⬤ Brak trzeciej części trylogii pozostawia niektóre tematy niezbadane.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lineages of the Absolutist State

Zawartość książki:

Czterdzieści lat po swojej pierwotnej publikacji, Lineages of the Absolutist State pozostaje wzorowym osiągnięciem w historii porównawczej.

Wznawiając od miejsca, w którym zakończył się jej tom towarzyszący, Passages from Antiquity to Feudalism, Lineages śledzi rozwój państw absolutystycznych we wczesnym okresie nowożytnym od ich korzeni w europejskim feudalizmie i ocenia ich różne trajektorie. Dlaczego Włochy nie przekształciły się w państwo absolutystyczne w ten sam, rdzenny sposób, co inne dominujące kraje zachodnie, a mianowicie Hiszpania, Francja i Anglia? Z drugiej strony, w jaki sposób kraje Europy Wschodniej przekształciły się w państwa absolutystyczne podobne do tych na Zachodzie, skoro ich warunki społeczne różniły się tak drastycznie? Rozważając przykłady z historii islamu i Azji Wschodniej, a także Imperium Osmańskiego, Anderson kończy, wyjaśniając szczególną rolę rozwoju Europy w historii powszechnej.