Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Marilyn Chin „Revenge of the Mooncake Vixen” to zbiór połączonych ze sobą opowiadań, które poruszają tematy rodziny, tradycji, tożsamości i doświadczeń kulturowych przez pryzmat dwóch sióstr bliźniaczek i ich babci. Pisanie jest naznaczone humorem, realizmem magicznym i zabawnym użyciem języka. Chociaż książka otrzymała pochwały za oryginalność, humor i wnikliwy komentarz kulturowy, spotkała się również z krytyką za nieliniową narrację, treści graficzne i możliwość zrażenia niektórych czytelników.
Zalety:Książka jest chwalona za humorystyczną i wnikliwą fabułę, żywe postacie i unikalną perspektywę kulturową. Czytelnicy doceniają połączenie tradycyjnych chińskich tematów ze współczesnymi zagadnieniami, zabawny język i wciągającą strukturę narracji. Humor i emocjonalna głębia dobrze współgrają z wieloma czytelnikami, dzięki czemu jest to żywa i przyjemna lektura.
Wady:Niektórzy czytelnicy krytykują zawartość graficzną i dosadny humor, które mogą nie przypaść do gustu wszystkim odbiorcom. Nieliniowa i epizodyczna struktura może być chaotyczna dla tych, którzy wolą bardziej tradycyjny format opowieści. Ponadto surrealistyczne elementy książki i specyfika kulturowa mogą sprawić, że będzie ona mniej przystępna dla niektórych czytelników.
(na podstawie 13 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Revenge of the Mooncake Vixen: A Manifesto in 41 Tales
Zawartość książki:
Hałaśliwe siostry bliźniaczki Moonie i Mei Ling Wong znane są jako rozwozicielki chińskiego jedzenia o "podwójnym szczęściu".
Każdego dnia ładują one "badziewną furgonetkę" i rozwożą zamerykanizowane ("złe") chińskie jedzenie do domów w ich południowokalifornijskiej dzielnicy. Zjednoczone w swoim pragnieniu stania się kimś, dziewczyny Wong nieustraszenie podkreślają swój intelekt i seksualność, nawet gdy dorastają pod opieką dominującej, dzierżącej tasak babci z Hongkongu.
Przekształcają się z dziewczyn dostarczających jedzenie w spełnione kobiety, ale po drodze zmagają się z wpływem i ciągłością swojego chińskiego dziedzictwa. Proza Marilyn Chin waha się między satyrą a metaforyczną liryką, nawiązując do klasycznych chińskich opowieści i historii o duchach, które są na przemian zmysłowe, ponure, zabawne, szokujące i surrealistyczne.
