Quasi Una Fantasia: Eseje o muzyce współczesnej

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają różne perspektywy traktowania muzyki w książce, szczególnie w odniesieniu do filozoficznego podejścia Adorno i skupienia się na niemieckich kompozytorach. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają książkę za przystępną i wartościową dla zrozumienia muzyki z filozoficznego punktu widzenia, inni krytykują brak odniesień do wybitnych angielskich kompozytorów i wyrażają niezadowolenie z przedstawienia muzyki w kontekście niemieckim.

Książka jest chwalona za to, że jest bardzo przystępna i niezbędna dla osób zainteresowanych filozoficznymi aspektami muzyki.

Krytykuje się pominięcie w książce znaczących kompozytorów angielskich, a przedstawienie muzyki niemieckiej jest postrzegane jako negatywne, co prowadzi do poczucia, że autor pomija bogactwo innych tradycji muzycznych.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Quasi Una Fantasia: Essays on Modern Music

Zawartość książki:

Zbiór ten obejmuje szeroki zakres tematów, od poruszającego studium Carmen Bizeta po zabawnie żrącą eksplorację hierarchii audytorium.

Szczególnie istotny jest "dialektyczny portret" Strawińskiego, w którym Adorno zarówno ponownie rozważa, jak i udoskonala swoje potępiające oskarżenie kompozytora w Filozofii muzyki współczesnej. Przez cały czas Adorno podtrzymuje przekonanie, że muzyka jest niezwykle ludzka, ponieważ jest w stanie komunikować nieludzkość, jednocześnie się jej opierając.

Jego wiara w dobroczynną i transformującą moc muzyki rozbrzmiewa w tych pismach.