Ocena:
Książka jest chwalona za kompleksową i przejrzystą prezentację filozofii postmodernistycznej, w szczególności wkładu Badiou, przy jednoczesnym badaniu różnych fundamentalnych myślicieli. Służy zarówno jako wciągająca lektura, jak i cenne narzędzie do nauki, choć może stanowić wyzwanie dla czytelników niezbyt dobrze zorientowanych w temacie.
Zalety:Dogłębna eksploracja idei Badiou, bogaty kontekst historyczny i powiązania z innymi filozofami. Jest wciągająca, satysfakcjonująca i służy jako doskonałe źródło do nauki. Wielu czytelników uznało ją za transformującą i okazyjną jak na dwie książki w jednej.
Wady:Niektóre sekcje są złożone i mogą wymagać wcześniejszej wiedzy; kilku czytelników uznało, że niektóre części są trudne do zrozumienia bez dodatkowych zasobów. Grubość książki może być dla niektórych zniechęcająca.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
The Adventure of French Philosophy
Przygoda z filozofią francuską to lektura niezbędna dla każdego, kto interesuje się tym, co Badiou nazywa "francuskim momentem" we współczesnej myśli. Badiou odkrywa wyjątkowo bogaty i zróżnicowany świat francuskiej filozofii w wielu przełomowych esejach, opublikowanych tutaj po raz pierwszy w języku angielskim lub w poprawionym tłumaczeniu.
Wśród nich znajduje się często cytowana recenzja kanonicznych dzieł Louisa Althussera For Marx i Reading Capital oraz zjadliwa krytyka "ziemniaczanego faszyzmu" w A Thousand Plateaus Gillesa Deleuze'a i Felixa Guattariego. Znajdziemy tu również wykłady na temat Michela Foucaulta i Jeana-Luca Nancy'ego, a także recenzje prac Jeana-Fran oisa Lyotarda i Barbary Cassin, które są godnymi uwagi punktami na ekspansywnej wycieczce po współczesnej myśli francuskiej. Kierując się niewielkim zestawem fundamentalnych pytań dotyczących natury bytu, wydarzenia, podmiotu i prawdy, Badiou doprowadza do skrajności polemiczną siłę swojego myślenia.
Wbrew bezkształtnemu kontinuum życia, postuluje potrzebę radykalnej nieciągłości wbrew fałszywej skromności skończoności, błaga o matematyczną nieskończoność codziennych sytuacji wbrew różnym powrotom do Kanta, argumentuje za trwałością heglowskiej dialektyki i wbrew pokusie ultralewicowości, jego teksty z lat 70. potwierdzają rolę maoizmu jako siły napędowej idei komunistycznej.
