Prawdziwe życie

Opinie czytelników

Książka oferuje filozoficzną perspektywę na wyzwania stojące przed dzisiejszą młodzieżą, argumentując przeciwko konsumpcyjnemu stylowi życia i opowiadając się za bardziej znaczącą, egalitarną egzystencją. Omawia kwestie społeczne dotykające młodych mężczyzn i kobiety, odwołując się do historycznych koncepcji filozoficznych i podkreślając znaczenie mentoringu między starszymi i młodymi. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że po wnikliwym początku, książka traci impet i nie zapewnia realnych alternatyw dla współczesnych problemów, zbyt mocno opierając się na przestarzałych ideach.

⬤ Odświeżająca perspektywa, która szanuje inteligencję młodzieży.
⬤ Wciągające dyskusje filozoficzne istotne dla współczesnej młodzieży.
⬤ Dobrze skonstruowana z trzema rozdziałami.
⬤ Zachęca do refleksji nad wartościami społecznymi wykraczającymi poza konsumpcjonizm.
⬤ Jasne i przystępne tłumaczenie pomimo złożonych tematów filozoficznych.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że zaczyna się mocno, ale traci tempo.
⬤ Krytyka opierania się na przestarzałych ideach z lat 60. bez oferowania nowych alternatyw.
⬤ Może być trudna w odbiorze ze względu na swoją filozoficzną głębię.
⬤ Niespójność w podejściu do obu płci, a niektórzy sugerują uprzedzenia.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The True Life

Zawartość książki:

"Mam 79 lat.

Dlaczego więc, u licha, miałbym zajmować się mówieniem o młodości?". Takim pytaniem znany francuski filozof Alain Badiou rozpoczyna swój żarliwy apel do młodych.

Dziś młodzi ludzie, przynajmniej na Zachodzie, stoją u progu nowego świata. Wraz z upadkiem starych tradycji stoją teraz przed większym wyborem niż kiedykolwiek wcześniej. Jednak potężne siły popychają ich w niebezpiecznych kierunkach, w wir konsumpcjonizmu lub w reaktywne formy tradycjonalizmu.

Jest to czas, w którym młodzi ludzie muszą być szczególnie uważni na znaki nowości i mieć odwagę, by wyruszyć w drogę i odkryć, do czego są zdolni, bez ograniczania się starymi uprzedzeniami i hierarchicznymi ideami z przeszłości. A jeśli celem filozofii jest zepsucie młodzieży, o co oskarżano Sokratesa, może to oznaczać tylko jedno: pomóc młodym ludziom zobaczyć, że nie muszą podążać ścieżkami już dla nich wytyczonymi, że nie są skazani tylko na przestrzeganie zwyczajów społecznych, że mogą stworzyć coś nowego i zaproponować inny kierunek w odniesieniu do prawdziwego życia.