Przemijanie

Opinie czytelników

„Passing” Nelli Larsen zgłębia tematy rasy, tożsamości i przynależności poprzez życie dwóch Afroamerykanek, Clare i Irene, w okresie renesansu Harlemu. Powieść odnosi się do złożoności „przemijania” jako białej i emocjonalnych zawirowań, które temu towarzyszą, prezentując artystyczny styl pisania Larsen i głębokie psychologiczne spostrzeżenia.

Pisarstwo jest bogate i sugestywne, oddając dogłębnie złożoność rasy i tożsamości. Wielu czytelników uznało, że eksploracja tematów takich jak lojalność, przynależność i komentarze społeczne jest prowokująca i aktualna nawet dziś. Postacie są intrygujące, a napięcie psychologiczne dodaje warstwę suspensu. Historyczny kontekst i sceneria renesansu Harlemu wzbogacają narrację.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że proza jest gęsta i czasami trudna do zrozumienia ze względu na formalny język i strukturę. Wielu krytyków wspomniało, że książka wydawała się nagła lub krótka, pozostawiając więcej do życzenia pod względem rozwoju postaci i rozwiązania fabuły. Inni uważali, że brakowało jej wciągającej historii lub wystarczającej sympatii do postaci, co umniejszało ich ogólną przyjemność z lektury.

(na podstawie 469 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Passing

Zawartość książki:

Powszechnie uważane za najlepsze dzieło Nelli Larsen, Passing zostało po raz pierwszy opublikowane w 1929 roku, ale zyskało wiele ponownej uwagi ze względu na ścisłą analizę dwuznaczności rasowych i seksualnych. Osiągnęła status kanoniczny na wielu amerykańskich uniwersytetach.

Clare Kendry żyje na krawędzi. Jasnoskóra, elegancka i ambitna, jest żoną rasistowskiego białego mężczyzny nieświadomego jej afroamerykańskiego dziedzictwa i zerwała wszelkie więzi ze swoją przeszłością, decydując się „przejść” jako biała kobieta.

Przyjaciółka Clare z dzieciństwa, Irene Redfield, równie jasnoskóra, zdecydowała się pozostać w społeczności Afroamerykanów i jest jednocześnie kuszona i odpychana przez ryzykowną decyzję Clare o zaangażowaniu się w rasową maskaradę dla osobistych i społecznych korzyści. Po częstych wspólnych spotkaniach w Harlemie, zainteresowanie Clare Irene przeradza się w homoerotyczną tęsknotę za czarną tożsamością Irene, którą porzuciła i której już nigdy nie będzie mogła przyjąć, i jest zmuszona zmierzyć się ze swoją decyzją o podawaniu się za białą w sposób, który jest zarówno tragiczny, jak i wymowny.