Profanacje

Opinie czytelników

Recenzje książki Agambena omawiają filozoficzną eksplorację szczęścia jako celu politycznego, koncepcję potencjalności i impotencji oraz ideę profanacji jako środka do osiągnięcia dobrego życia. Podczas gdy tekst oferuje głęboki wgląd i unikalną perspektywę na szczęście, jest krytykowany za abstrakcyjność i odkładanie odpowiedzialności za działania polityczne na przyszłe pokolenia.

Książka dostarcza głębokich filozoficznych spostrzeżeń na temat szczęścia, etyki i życia politycznego. Dyskusja Agambena na temat potencjalności oferuje prowokujące do myślenia rozumienie ludzkiej egzystencji i szczęścia poza konwencjonalnymi ramami politycznymi. Koncepcja profanacji służy jako innowacyjne podejście do angażowania się w struktury społeczne.

Tekst jest wysoce abstrakcyjny i może być trudny do pełnego zrozumienia dla niektórych czytelników. Krytycy wskazują, że wezwanie Agambena do podjęcia działań politycznych przez przyszłe pokolenia jest postrzegane jako wymówka, ponieważ unika bezpośredniej odpowiedzialności i praktycznych rozwiązań palących kwestii społecznych.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Profanations

Zawartość książki:

Eseje prowokacyjnego włoskiego filozofa o pamięci i zapomnieniu, o tym, co utracone i o tym, co pozostaje.

Włoski filozof Giorgio Agamben zawsze był oryginalnym czytelnikiem tekstów, rozumiejącym ich wiele bogatych historycznych, estetycznych i politycznych znaczeń i efektów. W Profanacjach Agamben po raz pierwszy zebrał niektóre ze swoich najważniejszych esejów na temat fotografii, powieści i filmu. Medytacja nad pamięcią i zapomnieniem, nad tym, co utracone i co pozostaje, Profanacje po raz kolejny udowadnia, że Agamben jest jednym z najbardziej prowokujących pisarzy naszych czasów. W dziesięciu esejach Agamben rozważa szereg problemów literackich i filozoficznych: relację między geniuszem, ego i teoriami podmiotowości.

Problem czasu mesjańskiego jako eksplikacji zarówno w obrazach, jak i żywym doświadczeniu.

Parodia jako paradygmat literacki.

Potencjał magii jako kanonu etycznego.

Zakres poruszanych tu tematów i wątków świadczy o kreatywności wyjątkowego sposobu myślenia Agambena i jego uporczywej trosce o akt dawania świadectwa, czasem daremny, czasem wstrząsający ziemią. "In Praise of Profanity", centralny esej tej krótkiej, ale gęstej książki, konfrontuje kwestię profanacji z kluczowym zadaniem politycznym chwili. Będąc aktem oporu wobec każdej formy separacji, koncepcja profanacji zmienia postrzeganie tego, jak władza, konsumpcja i użytkowanie przeplatają się, tworząc pilną polityczną modalność i pragnienie: profanować to, co nieprofanowane. Agamben nie tylko dostarcza nowy i silny model teoretyczny, ale opisuje go w pisarskim stylu, który sam w sobie tworzy nieuniknione powiązania między literaturą, polityką i filozofią.