Pozostałości Auschwitz: Świadek i archiwum

Opinie czytelników

Książka Agambena „Remnants of Auschwitz” zgłębia złożone tematy świadectwa, desubiektywizacji i etycznych implikacji dawania świadectwa Holokaustowi. Zagłębia się w koncepcję Muselmanna i związane z nią poczucie wstydu wśród ocalałych, jednocześnie angażując się w dyskusje filozoficzne i literackie. Książka stanowi trudną, ale prowokującą do myślenia lekturę, która spolaryzowała opinie wśród czytelników.

Książka jest głęboko analityczna i wciągająca, poruszając nawiedzające i niewypowiedziane aspekty Holokaustu. Oferuje głęboki wgląd w tematy świadectwa i wstydu związane z doświadczeniami ocalałych. Pisarstwo Agambena jest opisywane jako mistrzowskie i pouczające, z jasnością przeplatające różne perspektywy filozoficzne i językowe, wnosząc znaczący wkład w dyskurs na temat pamięci i etyki.

Proza jest bardzo akademicka i wymagająca, co utrudnia niektórym czytelnikom zaangażowanie się w materiał bez uważnej lektury. Niektórzy recenzenci uznali argumenty za nieoryginalne lub pozbawione intrygi w porównaniu z innymi pracami, podczas gdy inni uważali, że Agamben niewłaściwie pozycjonuje się w stosunku do rzeczywistych świadectw ocalałych. Ponadto pojawiły się sugestie, że w literaturze o Holokauście dostępne są lepsze alternatywy.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Remnants of Auschwitz: The Witness and the Archive

Zawartość książki:

Filozoficzne studium świadectwa ocalałych z Auschwitz. W tej książce włoski filozof Giorgio Agamben uważnie przygląda się literaturze ocalałych z Auschwitz, sondując filozoficzne i etyczne pytania, jakie rodzi ich świadectwo.

"W swojej formie książka ta jest rodzajem wiecznego komentarza do świadectwa. Nie wydawało się możliwe, by postąpić inaczej. W pewnym momencie stało się jasne, że świadectwo zawiera w sobie istotną lukę, innymi słowy, ocaleni dali świadectwo o czymś, o czym nie da się dać świadectwa.

W konsekwencji komentowanie zeznań ocalałych musiało oznaczać przesłuchiwanie tej luki, a dokładniej próbę jej wysłuchania. Słuchanie czegoś nieobecnego nie okazało się dla tego autora bezowocną pracą.

Przede wszystkim sprawiło, że konieczne stało się oczyszczenie z niemal wszystkich doktryn, które od czasu Auschwitz były głoszone w imię etyki. "- Giorgio Agamben