„Portret artysty jako młodzieńca” Jamesa Joyce'a: »Można umrzeć, gdy świeci słońce«.

Opinie czytelników

Recenzje „Portretu artysty jako młodzieńca” Jamesa Joyce'a podkreślają zarówno piękno tego dzieła, jak i wyzwania, przed którymi stoją czytelnicy ze względu na jego złożony styl i introspektywną naturę. Wielu recenzentów docenia głębię podróży bohatera i znajomość języka Joyce'a, choć niektórzy krytykują długie i czasami nużące fragmenty.

⬤ Pięknie napisana, wciągająca, poetycka proza.
⬤ Głęboka eksploracja tematów takich jak tożsamość, religia i rozwój osobisty.
⬤ Zapewnia wgląd w irlandzkie życie i katolicyzm z początku XX wieku.
⬤ Rozwój głównego bohatera, Stephena Dedalusa, jest fascynujący.
⬤ Oferuje klasyczne doświadczenie literackie z istotnymi odniesieniami kulturowymi i historycznymi.

⬤ Tekst może być gęsty i trudny, wymagający cierpliwości i uważnego czytania.
⬤ Długie rozdziały mogą być monotonne, a niektóre części mogą wydawać się nudne lub bezcelowe.
⬤ Współcześni czytelnicy mogą mieć trudności z odniesieniem się do doświadczeń i kontekstu z początku XX wieku.
⬤ Ograniczone skupienie się na postaciach drugoplanowych, przez co historia momentami wydaje się odizolowana.

(na podstawie 632 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

James Joyce's The Portrait Of The Artist As A Young Man: You can still die when the sun is shining.""

Zawartość książki:

"Wciąż można umrzeć, gdy świeci słońce. "Portret artysty jako młodzieńca to powieść irlandzkiego pisarza Jamesa Joyce'a.

Jest ona często klasyfikowana przez krytyków jako "fikcyjna autobiografia", ponieważ bohater opowieści jest naturalnie utożsamiany z samym autorem. Wydarzenia w powieści nie są tak ważne, jak rozwój psychologiczny i dojrzewanie, przez które bohater Joyce'a, Stephen Dedalus, przechodzi od początku do końca narracji. Jako irlandzki młodzieniec, Dedalus pragnie kontynuować karierę artysty i pisarza, jednak nieustannie zajmują go jego egzystencjalne i religijne obawy.

W rzeczywistości został wychowany jako katolik w rodzinie i społeczeństwie, które często łączą religię z polityką i nacjonalistycznymi nastrojami. Jego obawy nasilają się jeszcze bardziej, gdy jego ojciec popada w poważne kłopoty finansowe.

Po pierwszym doświadczeniu seksualnym, a następnie drugim, Dedalus oddaje się rozpuście i wszelkiego rodzaju pragnieniom cielesnym. Wkrótce jednak tonie w wyrzutach sumienia i poczuciu winy. Powraca do religijności i postanawia prowadzić życie w abstynencji i pobożności, choć kontynuuje swoją działalność pisarską i aktorską.

Monologi i rozważania Dedalusa często koncentrują się na związku między religią, pożądaniem zmysłowym i docenianiem piękna. Ostatecznie postanawia uciec od wszystkich swoich religijnych, rodzinnych i nacjonalistycznych łańcuchów, aby prowadzić życie całkowicie niezależne i żyć tylko dla piękna i sztuki.