Pocenie się krwią

Opinie czytelników

Recenzje przedstawiają książkę jako intrygującą i prowokującą do myślenia eksplorację tematów związanych z potępieniem i walką psychologiczną, z unikalnym stylem narracji. Wysiłki związane z tłumaczeniem i publikacją zostały pochwalone za udostępnienie tego niezwykłego dzieła szerszej publiczności.

Książka opisywana jest jako interesująca, zabawna i wartościowa eksploracja złożonych tematów. Tłumaczenie autorstwa Ericka Butlera zostało wysoko ocenione, podobnie jak jakość publikacji. Czytelnicy uważają, że opowieści autora są dziwaczne, ale głęboko wnikliwe, łącząc dowcip z erudycją.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematykę, która zawiera elementy duchowej i psychologicznej agonii, a także przemocy, za niepokojącą lub wymagającą.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sweating Blood

Zawartość książki:

Po raz pierwszy opublikowana po francusku w 1893 roku, Sweating Blood opisuje okrucieństwa wojny w 30 opowieściach o horrorze i nieludzkości spod pióra Pielgrzyma Absolutu, L.

Bloya. Pisząc z krwią, potem, łzami i moralnym oburzeniem, Bloy czerpał z anegdot, doniesień prasowych i własnych doświadczeń jako partyzant, aby skomponować fragmentaryczny obraz wojny francusko-pruskiej z 1870 roku, opowiedziany z równą miarą nienawiści i patosu, na przemian z ostrymi szczegółami i wyciszoną udręką.

Ze stosów trupów, potwornych rzeźników, tchórzliwych burżujów, krwawych masakr, mórz błota, pijackiej desperacji, przerażających zniekształceń, groteskowych halucynacji i upiornych środków osobistej zemsty wyłania się uogólniony portret cierpienia, który ostatecznie wymaga religijnej soczewki: poprzez maniakalny nacjonalizm Bloya i szalony katolicyzm, wyłania się tutaj piekło, XIX-wieczna apokalipsa, która rozerwała kraj na strzępy i przygotowała scenę dla stulecia okrucieństw, które miały dopiero nadejść. L. Bloy (1846-1917) urodził się w południowo-zachodniej Francji jako syn wolnomyślicielskiego, lecz surowego ojca i pobożnej hiszpańsko-katolickiej matki.

Karmiony w młodości antyreligijnymi sentymentami, jego poglądy zmieniły się radykalnie, gdy przeniósł się do Paryża i znalazł się pod wpływem Julesa-Am d e Barbey d'Aurevilly. W kolejnych latach pisania pamfletów, powieści, esejów, poezji i wielotomowego dziennika, Bloy zyskał podwójny przydomek Pielgrzyma Absolutu ze względu na swoje nieortodoksyjne oddanie Kościołowi katolickiemu i Niewdzięcznego Żebraka z powodu niekończącej się zależności od dobroczynności przyjaciół, którzy wspierali jego i jego rodzinę.