Dusza Napoleona

Oryginalny tytuł:

The Soul of Napoleon

Zawartość książki:

Dusza Napoleona (w oryginale Lʼâme de Napoléon), autorstwa Léona Bloya, to poemat prozą na temat osiągnięć i wielkości wielkiego generała, ale to coś więcej, to ponowna ocena jego znaczenia z katolickiego i katolickiego eschatologicznego punktu widzenia, jakiego być może żaden inny pisarz niż Léon Bloy nie mógł przelać na papier. Napisana w 1912 roku, jest również, podobnie jak wiele pism Léona Bloya, prorocza w niesamowity sposób o nadchodzących wydarzeniach, prefiguracji zarówno I wojny światowej, jak i później.

„Historia Napoleona jest z pewnością najbardziej nieznaną ze wszystkich historii. Książki, które twierdzą, że ją opisują, są niezliczone, a dokumentom wszelkiego rodzaju nie ma końca. W rzeczywistości Napoleon jest być może mniej znany niż Aleksander i Sennacheryb. Im więcej się studiuje, tym bardziej odkrywa się, że jest to człowiek, którego nic nie przypomina i to wszystko. To niezgłębiona przepaść. Zna się daty, zna się czyny, zwycięstwa lub klęski, zna się, trochę lub całkiem sporo, słynne negocjacje, które dziś są tylko pyłem. Pozostaje tylko jego imię, jego wspaniałe imię, a kiedy wymawia je najbiedniejsze ze wszystkich dzieci, wystarczy, by wielki człowiek się zarumienił, bez względu na to, kto nim jest. Napoleon jest obliczem Boga w ciemności”.

„W najskromniejszych kościołach Francji przed Najświętszym Sakramentem Ołtarza świeci się dzień i noc słaba lampka. Przyszła mi do głowy myśl, być może absurdalna, że ta lampa jest czymś w rodzaju pewności siebie Napoleona”.