Poborowi nowoczesności: Tragedia kolonialnego oświecenia

Opinie czytelników

Książka oferuje przemyślaną eksplorację twórczości C.L.R. Jamesa, w szczególności skupiając się na ewolucji jego przełomowego dzieła „Czarni jakobini” przez pryzmat historyczny i polityczny na przestrzeni czasu. Analizuje, w jaki sposób zmieniające się konteksty polityczne wpłynęły na styl narracji, przechodząc od tematów antykolonialnych do perspektywy postkolonialnej.

Przemyślany i oryginalny projekt. Autor zapewnia wciągającą narrację i dogłębną analizę historii, czerpiąc z szerokiego grona wpływowych myślicieli. Książka jest opisywana jako bogato satysfakcjonująca, gdy minie się początkową gęstą prozę.

Proza na początku jest uważana za lekko dotkniętą i może stanowić wyzwanie dla czytelników. Niektórzy czytelnicy mogą nie zgadzać się ze wszystkimi interpretacjami autora.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Conscripts of Modernity: The Tragedy of Colonial Enlightenment

Zawartość książki:

W tym utkniętym i rozczarowanym momencie postkolonialnej historii - kiedy wiele antykolonialnych utopii uschło w bagnie wyczerpania, korupcji i autorytaryzmu - David Scott argumentuje potrzebę rekonceptualizacji przeszłości w celu ponownego wyobrażenia sobie bardziej użytecznej przyszłości. Opisuje on, jak przed uzyskaniem niepodległości antykolonialiści opisywali przejście od kolonializmu do postkolonializmu jako romans - jako historię przezwyciężenia i usprawiedliwienia, zbawienia i odkupienia.

Scott twierdzi, że badania postkolonialne przyjmują tę samą trajektorię i że nakłada to ograniczenia pojęciowe. Sugeruje, że tragedia może być bardziej użyteczną ramą narracyjną niż romans. W tragedii przyszłość nie jawi się jako nieprzerwany ruch naprzód, ale jako powolna i czasami odwracalna seria wzlotów i upadków.

Scott bada polityczne i epistemologiczne implikacje tego, jak przeszłość jest postrzegana w odniesieniu do teraźniejszości i przyszłości, poprzez ponowne rozważenie arcydzieła historii antykolonialnej C.L.R. Jamesa, The Black Jacobins, opublikowanego po raz pierwszy w 1938 roku.

W książce tej James opowiedział historię Toussainta L'Ouverture'a i powstania rewolucji haitańskiej jako romantycznej zemsty. W drugim wydaniu, opublikowanym w Stanach Zjednoczonych w 1963 roku, James dodał nowy materiał sugerujący, że ta historia może być opowiedziana jako tragedia. Scott wykorzystuje przeróbkę Czarnych jakobinów Jamesa do porównania względnej wydajności romansu i tragedii.

W epilogu zestawia myślenie Jamesa o tragedii, historii i rewolucji z myśleniem Hannah Arendt w O rewolucji. Kontrastuje ich wykorzystanie tragedii jako sposobu na umiejscowienie przeszłości w odniesieniu do teraźniejszości w celu wypracowania polityki dla możliwej przyszłości.