Pied Piper of Hamelin (wydanie ilustrowane): Klasyka dla dzieci - opowiedziana na nowo bajka jednego z najważniejszych wiktoriańskich poetów i dramaturgów

Opinie czytelników

Recenzje książki „Pied Piper” odzwierciedlają zarówno uznanie dla ilustracji, jak i obawy dotyczące jakości druku i przydatności dla dzieci. Podczas gdy niektórzy recenzenci chwalą aspekty artystyczne i wartość nostalgiczną, inni wyrażają rozczarowanie rozmiarem, jakością druku i dostępnością treści dla młodszych czytelników.

⬤ Niesamowite ilustracje Janet i Anne Grahame Johnstone.
⬤ Nostalgiczna wartość dla kolekcjonerów i osób zaznajomionych z oryginalnym wierszem.
⬤ Dobra interpretacja klasycznej historii.
⬤ Niektórzy użytkownicy doceniają zawartość i sposób wydania książki.

⬤ Tania jakość druku i słabe rozmieszczenie tekstu.
⬤ Rozmiar książki jest zbyt mały i nieodpowiedni dla dzieci.
⬤ Wiele ilustracji jest czarno-białych zamiast kolorowych.
⬤ Język jest zbyt zaawansowany dla małych dzieci, co utrudnia czytanie na głos.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Pied Piper of Hamelin (Illustrated Edition): Children's Classic - A Retold Fairy Tale by one of the most important Victorian poets and playwrights

Zawartość książki:

Pied Piper of Hamelin to temat legendy dotyczącej zniknięcia lub śmierci dużej liczby dzieci z miasta Hamelin (Hameln) w Dolnej Saksonii w Niemczech w średniowieczu. Najwcześniejsze wzmianki opisują dudziarza, ubranego w wielokolorowe ("pied") ubranie, prowadzącego dzieci z dala od miasta, by nigdy nie powróciły.

W XVI wieku historia została rozszerzona do pełnej narracji, w której piper jest łowcą szczurów wynajętym przez miasto, aby zwabić szczury swoją magiczną fajką. Kiedy obywatele odmawiają płacenia za tę usługę, w odwecie kieruje swoją moc, którą umieścił w swoim instrumencie, na ich dzieci, prowadząc je tak samo, jak szczury. Ta wersja historii rozprzestrzeniła się jako folklor i pojawiła się również w pismach Johanna Wolfganga von Goethego, braci Grimm i Roberta Browninga.

Korzystając z wersji Verstegan/Wanley i przyjmując datę 1376, wiersz Browninga jest godny uwagi ze względu na humor, grę słów i rymy. Robert Browning (1812-1889) był angielskim poetą i dramaturgiem, którego mistrzostwo dramatycznego wiersza, a zwłaszcza monologu dramatycznego, uczyniło go jednym z czołowych wiktoriańskich poetów.

Jego wiersze znane są z ironii, charakterystyki, czarnego humoru, komentarzy społecznych, scenerii historycznych oraz wymagającego słownictwa i składni. Mówcami w jego wierszach są często muzycy lub malarze, których praca funkcjonuje jako metafora poezji.