Persian Gulf States - Post-War Issues
Administracja Busha stwierdziła, że upadek reżimu Saddama Husajna w kwietniu 2003 r. złagodzi wyzwania związane z bezpieczeństwem w regionie Zatoki Perskiej.
Wojna pod przywództwem Stanów Zjednoczonych zakończyła iracką zdolność do produkcji broni masowego rażenia (BMR) i praktycznie zakończyła wszelkie irackie konwencjonalne zagrożenie militarne dla regionu. Jednak niektóre państwa Zatoki Perskiej (Arabia Saudyjska, Kuwejt, Bahrajn, Katar, Oman i Zjednoczone Emiraty Arabskie) obawiają się, że Irak może przestać służyć jako strategiczna przeciwwaga dla Iranu i obawiają się, że proirańskie szyickie grupy muzułmańskie mogą uzyskać znaczną część władzy w powojennym Iraku. Administracja pozostaje zaniepokojona irańskimi programami broni masowego rażenia, w szczególności tym, co wydaje się być szybkim postępem w jego programie nuklearnym, oraz możliwością przekazania przez Iran tej technologii lub materiałów grupom terrorystycznym, które wspiera.
W dłuższej perspektywie, gdy Irak nie będzie już głównym mocarstwem, a Stany Zjednoczone prawdopodobnie znacznie zmniejszą swoją obecność w Zatoce Perskiej po ustabilizowaniu sytuacji w Iraku, państwa Zatoki Perskiej mogą próbować stworzyć nową architekturę bezpieczeństwa dla Zatoki Perskiej, która będzie bardziej oparta na państwach regionalnych, a mniej na Stanach Zjednoczonych. Z drugiej strony, zmniejszenie amerykańskiej obecności wojskowej.
