Afghanistan - Post-War Governance, Security, & U.S. Policy
U. Amerykańskie i zewnętrzne oceny wysiłków na rzecz stabilizacji Afganistanu są zróżnicowane i podlegają debacie; administracja odnotowuje postępy w odbudowie, zarządzaniu i bezpieczeństwie w wielu obszarach Afganistanu, w szczególności w kierowanym przez USA wschodnim sektorze Afganistanu.
Jednak w listopadzie 2007 r. administracja Busha dokonała przeglądu wysiłków USA w Afganistanie, stwierdzając, że ogólny postęp jest niewystarczający. Odzwierciedla to ostatnie badania zewnętrzne, które zawierają stosunkowo pesymistyczne oceny, podkreślając rosnące poczucie braku bezpieczeństwa na obszarach wcześniej uważanych za bezpieczne, zwiększoną liczbę ataków samobójczych i rosnącą łączną uprawę maku, a także rosnące podziały w sojuszu NATO dotyczące względnego udziału w walce między narodami uczestniczącymi w misji pokojowej.
Zarówno oficjalne amerykańskie, jak i zewnętrzne oceny w coraz większym stopniu wskazują na Pakistan, który nie radzi sobie - albo z powodu braku uwagi, albo z powodu liberalnej strategii - z powstrzymywaniem talibskich dowódców przed działaniem z Pakistanu. Aby spróbować nabrać rozpędu w walce z rebelią, Stany Zjednoczone rozważają nowe inicjatywy, w tym dodanie wojsk amerykańskich do wciąż intensywnych walk na południu, ewentualne przejęcie przez USA dowództwa nad sektorem południowym i zwiększenie bezpośrednich działań USA przeciwko koncentracjom talibów w Pakistanie.
Pod względem politycznym afgański rząd pozostaje dość stabilny. Transformacja posttalibańska została zakończona wraz ze zwołaniem parlamentu w grudniu 2005 r.; nowa konstytucja została przyjęta w styczniu 2004 r., udane wybory prezydenckie odbyły się 9 października 2004 r., a wybory parlamentarne odbyły się 18 września 2005 r.
Parlament stał się areną dla frakcji, które walczyły ze sobą przez prawie trzy dekady, aby debatować i pokojowo rozwiązywać różnice, a także centrum presji politycznej na prezydenta Hamida Karzaja. Główni regionalni siłacze zostali zmarginalizowani
