Ostatnie spojrzenia, ostatnie książki: Stevens, Plath, Lowell, Bishop, Merrill

Opinie czytelników

Recenzje wyrażają wysokie uznanie dla książki, podkreślając jej wnikliwe eseje na temat różnych poetów i głębię zrozumienia, jaką autorka, Helen Vendler, wnosi do swoich dyskusji. Czytelnicy doceniają przystępność książki i jej zdolność do inspirowania głębszego zaangażowania w poezję, choć zauważają, że posiadanie pełnych dzieł omawianych poetów mogłoby poprawić wrażenia z lektury.

⬤ Głęboko przemyślane i wnikliwe eseje
⬤ angażujący styl pisania
⬤ skuteczny w ponownym wprowadzaniu klasycznej poezji
⬤ szeroka wiedza na tematy poetyckie
⬤ dostępna dla wszystkich poziomów czytelniczych
⬤ inspiruje do ponownego czytania i dalszego odkrywania poezji.

Niektórzy czytelnicy pragną kompletnych dzieł omawianych poetów, aby lepiej je zrozumieć; nie podkreślono żadnych istotnych wad.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Last Looks, Last Books: Stevens, Plath, Lowell, Bishop, Merrill

Zawartość książki:

W Last Looks, Last Books wybitna krytyczka Helen Vendler analizuje sposoby, w jakie pięciu wielkich współczesnych amerykańskich poetów, pisząc swoje ostatnie książki, próbuje znaleźć styl, który oddaje sprawiedliwość zarówno życiu, jak i śmierci. Z tradycyjnymi religijnymi pocieszeniami, które nie są już dla nich dostępne, poeci ci muszą wymyślić nowe sposoby wyrażenia kryzysu śmierci, a także paradoksalnego współistnienia słabnącego ciała i niezmniejszonej świadomości.

W The Rock Wallace Stevens pisze symultaniczne narracje o zimie i wiośnie; w Ariel Sylvia Plath podtrzymuje melodramat w chłodnej formalności; a w Day by Day Robert Lowell odejmuje od pełni. W Geography III Elizabeth Bishop zostaje zarówno złapana, jak i uwolniona, podczas gdy James Merrill w A Scattering of Salts tworzy serię autoportretów, gdy umiera, przedstawiając siebie za pomocą takich rzeczy jak choinka, ludzka tkanka na szkiełku laboratoryjnym i gwiazda wieczorna/poranna. Rozwiązanie dla jednego poety nie sprawdzi się w przypadku innego; każdy z nich musi wymyślić pomost między starym a nowym stylem.

Rzucając ostatnie spojrzenie na życie, gdy kontemplują śmierć, ci współcześni pisarze wzbogacają zasoby poezji lirycznej. -- „Wybór”.