Oblicza niesprawiedliwości

Opinie czytelników

Książka otrzymała mieszane recenzje, z pochwałami za wnikliwe pomysły i znaczenie dla współczesnych kwestii, ale krytyką dotyczącą jakości druku i pewnej jasności koncepcyjnej.

⬤ Wnikliwa i prorocza treść
⬤ istotna dla współczesnych dyskusji na temat niesprawiedliwości
⬤ dobrze przyjęty stan po dostarczeniu
⬤ punktualna dostawa.

Problemy z jakością druku z licznymi nieczytelnymi stronami; niektórzy recenzenci zauważyli brak analitycznej głębi i jasności w filozoficznych argumentach.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Faces of Injustice

Zawartość książki:

Jak możemy odróżnić niesprawiedliwość od nieszczęścia? Czego możemy nauczyć się od ofiar nieszczęścia o poczuciu niesprawiedliwości, jakie w sobie noszą? W tej książce wybitna teoretyczka polityki zastanawia się nad tymi i innymi pytaniami i formułuje nową polityczną i moralną teorię niesprawiedliwości, która obejmuje nie tylko celowe akty okrucieństwa lub niesprawiedliwości, ale także obojętność na takie akty. Judith N.

Shklar opiera się na pismach Platona, Augustyna i Montaigne'a, trzech sceptyków, którzy nadali teorii niesprawiedliwości jej główną strukturę i siłę intelektualną, a także na teorii politycznej, historii, psychologii społecznej i literaturze z tak różnych źródeł, jak Rosseau, Dickens, Hardy i E. L. Doctorow.

Shklar argumentuje, że nie możemy ustanowić sztywnych zasad odróżniania przypadków nieszczęścia od niesprawiedliwości, jak chciałaby większość teorii sprawiedliwości, ponieważ takie definicje nie uwzględniałyby historycznej zmienności i różnic w postrzeganiu i interesie ofiar i widzów. Z punktu widzenia ofiary - niezależnie od tego, czy ucierpiała w trzęsieniu ziemi, czy w wyniku dyskryminacji społecznej - pełna definicja niesprawiedliwości musi obejmować nie tylko bezpośrednią przyczynę katastrofy, ale także naszą odmowę zapobiegania, a następnie łagodzenia szkód, czyli to, co Shklar nazywa bierną niesprawiedliwością.

Wraz z tą szerszą definicją pojawia się wezwanie do większej odpowiedzialności zarówno ze strony obywateli, jak i urzędników państwowych. Kiedy próbujemy podejmować decyzje polityczne dotyczące tego, co zrobić w konkretnych przypadkach niesprawiedliwości, mówi Shklar, musimy nadać głosowi ofiary pełną wagę.

Jest to zgodne z najlepszymi impulsami demokracji i stanowi jedyną alternatywę dla samozadowolenia, które z pewnością sprzyja niesprawiedliwym.