Nowe życie

Opinie czytelników

Książka „Nowe życie” Bernarda Malamuda zbiera mieszane recenzje. Wielu chwali wysoką jakość pisarstwa i głębię postaci, zwłaszcza głównego bohatera, Sy Levina. Krytycy wskazują jednak na niespójności w przedstawianiu postaci i skupieniu narracji, zwłaszcza pod koniec.

⬤ Wyjątkowa jakość pisania
⬤ zapadające w pamięć i wiarygodne studium postaci
⬤ humorystyczne i wnikliwe fragmenty
⬤ skuteczny portret życia akademickiego w latach 50.
⬤ ponadczasowe tematy i znaczenie
⬤ mocne opisy otoczenia.

⬤ Niektórzy uznali, że postać Levina jest smutna i przygnębiająca
⬤ niespójności w narracji i rozwoju Levina
⬤ rozczarowujące zakończenie
⬤ niektóre epizody wydają się przyziemne i pozbawione trwałych walorów literackich
⬤ skupienie się na sprawach osobistych odciąga uwagę od akademickiej eksploracji.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A New Life

Zawartość książki:

Przeoczone arcydzieło. Być może wciąż niedoceniane jako najzabawniejsza i najbardziej ujmująca powieść Malamuda. --Jonathan Lethem.

W Nowym życiu Bernard Malamud - powszechnie uważany za pisarza wyraźnie nowojorskiego - podjął się amerykańskiego mitu Zachodu jako miejsca osobistego odrodzenia.

Kiedy Sy Levin, nauczyciel liceum nękany alkoholem i złymi decyzjami, opuszcza miasto i wyjeżdża na północno-zachodni Pacyfik, by zacząć od nowa, nic dziwnego, że wyczarowuje wizję niezwykłego nowego życia, które tam na niego czeka: Wyobraził sobie pionierów w krytych wagonach wjeżdżających do tej doliny po raz pierwszy. Chociaż Levin niewiele żył na łonie natury, zawsze ją kochał, a poczucie, że postąpił słusznie, opuszczając Nowy Jork, odnowiło się w nim. Wkrótce po przybyciu do Cascadia College Levin zdaje sobie jednak sprawę, że dał się zwieść mirażowi. Niepowodzenia piętrzą się na nowo, a Levin, zwolniony ze stanowiska, wraca do punktu wyjścia i nie jest przez to mądrzejszy.

Nowe życie - jak wyjaśnia wstęp Jonathana Lethema - to Malamud w najlepszym wydaniu: ze swoją wiarą w szczęście i nowe początki Sy Levin uosabia udaremnioną tęsknotę za transcendencją, która jest sercem całej twórczości Malamuda.