Boża łaska

Opinie czytelników

Książka wywołuje mieszane recenzje, prezentując szereg opinii, od podziwu dla jej ambicji i głębi po silne rozczarowanie fabułą i postaciami. Niektórzy czytelnicy doceniają złożone tematy związane z religią i człowieczeństwem, podczas gdy inni krytykują fabułę i styl pisania jako nierealistyczne i nieprzyjemne.

Wielu czytelników chwaliło książkę za jej opisowy charakter, ambitne tematy i prowokujący do myślenia humor związany z religią i moralnością. Pozytywnie oceniono również rozwój postaci i narracje o ludzkiej naturze, szczególnie przez pryzmat relacji Calvina Cohna z szympansami.

Z drugiej strony, kilka recenzji wyrażało frustrację fabułą książki, uznając ją za banalną i nierealistyczną. Krytyka dotyczyła w szczególności założenia, że zwierzęta zyskują zdolność mówienia, a także ogólnego wykonania historii, które niektórzy uznali za rozczarowujące w porównaniu z innymi dziełami Malamuda.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

God's Grace

Zawartość książki:

God's Grace (1982), ostatnia powieść Bernarda Malamuda, to współczesna dystopijna fantazja, osadzona w czasach po wojnie termojądrowej, która wywołała drugą powódź - radykalne odejście od poprzedniej twórczości Malamuda.

Bohaterem powieści jest paleolożka Calvin Cohn, która zajmowała się swoją pracą na dnie oceanu, gdy nadeszła katastrofa, i która sama przeżyła. Syn rabina - marginalny błąd - znajduje się na katastrofie statku z eksperymentalnym szympansem zdolnym do mówienia, któremu nadaje imię Buz. Wkrótce na ich wyspie pojawiają się inne stworzenia - bawoły, szympansy, pięć małp i samotny goryl. Cohn ciężko pracuje, aby Bóg mógł ponownie pokochać swoje stworzenie, a jego nadzieje rosną, gdy napotyka nieznane i nieprzewidziane w tym dziwnym nowym świecie.

Malamud podjął wielkie ryzyko i opłaciło mu się to. Świeży i wszechobecny humor, pomysłowość narracyjna i tragiczne poczucie ludzkiej kondycji sprawiają, że jest to jedna z najbardziej niezwykłych książek Malamuda.

Czy jest on amerykańskim mistrzem? Oczywiście. Nie tylko pisał w języku amerykańskim, ale wzbogacił go o świeżą plastyczność, ukształtował nasz angielski w zaskakujące nowe konfiguracje. --Cynthia Ozick.