Ocena:
Książka Johna Haughta bada przecięcia między nauką a teologią, koncentrując się na ewoluującym wszechświecie i sensie istnienia. Odnosi się do kosmicznego pesymizmu, jednocześnie opowiadając się za pełnym nadziei i przewidującym spojrzeniem na życie, integrując spostrzeżenia z myśli religijnej, w szczególności z prac Teilharda de Chardin. Tekst rzuca czytelnikom wyzwanie do ponownego przemyślenia tego, jak postrzegają kosmos i swoje miejsce w nim, chociaż niektórzy uważają argumenty za niejasne i powtarzalne.
Zalety:⬤ Oferuje głęboką eksplorację relacji między nauką a religią.
⬤ Haught jest chwalony za jasny i wnikliwy styl pisania.
⬤ Książka zachęca do pełnego nadziei spojrzenia na egzystencję i włącza najnowsze odkrycia naukowe do dyskusji teologicznych.
⬤ Przemawia zarówno do wierzących, jak i poszukujących, zgłębiających swoją wiarę w świetle współczesnego zrozumienia naukowego.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznają argumenty za niejasne, szczególnie w odniesieniu do antycypacyjnego spojrzenia na wiarę.
⬤ Styl autora został opisany jako powtarzalny, co może prowadzić do zniechęcenia.
⬤ Krytycy twierdzą, że brakuje silnego argumentu za przyszłym znaczeniem religii, szczególnie dla niewierzących.
⬤ Pojawiają się głosy, że głębia teologiczna jest przyćmiona przez dyskurs filozoficzny.
(na podstawie 17 opinii czytelników)
The New Cosmic Story: Inside Our Awakening Universe
Czołowy myśliciel zajmujący się nauką i religią argumentuje, że odpowiednie zrozumienie kosmicznej historii wymaga zwrócenia uwagi na pojawienie się wewnętrzności, w tym aspiracji religijnych.
W ciągu ostatnich dwóch stuleci postęp naukowy jasno pokazał, że wszechświat jest historią, która wciąż się rozwija. W tej prowokującej do myślenia książce John F. Haught rozważa głębsze implikacje tego odkrycia. Twierdzi, że wielu innych autorów książek o życiu i wszechświecie - w tym Stephen Hawking, Stephen Jay Gould i Richard Dawkins - przeoczyło kluczowy aspekt kosmicznej historii: dramat przebudzenia życia do wnętrza i świadomości religijnej. Nauka może oświetlać zewnętrzną historię wszechświata, ale pełne opowiedzenie kosmicznej historii nie może ignorować wewnętrznego rozwoju, który reprezentuje wnętrze.
Haught odpowiada na dwa podstawowe pytania: co pojawienie się religii mówi nam o wszechświecie i co nasze rozumienie kosmosu jako niedokończonego dramatu mówi nam o religii? Historia religii może być niejednoznaczna, a czasem nawet barbarzyńska, ale jej rola w historii kosmicznego wyłaniania się i przebudzenia musi być wzięta pod uwagę.
