Nienawiść do poezji

Opinie czytelników

Recenzje książki „Nienawiść do poezji” autorstwa Bena Lernera prezentują szeroki wachlarz opinii, podkreślając wnikliwą eksplorację ograniczeń poezji, złożoność oczekiwań czytelników i walkę poetów o osiągnięcie perfekcji w swoim rzemiośle. Podczas gdy wielu docenia elokwencję Lernera i prowokujące do myślenia pomysły, inni krytykują książkę za to, że jest rozwlekła lub nie odnosi się do rzeczywistych przyczyn niepopularności poezji.

⬤ Pisarstwo Lernera jest opisywane jako elokwentne, wnikliwe i prowokujące do myślenia
⬤ esej oferuje unikalne spojrzenie na naturę poezji i jej niepowodzenia
⬤ wielu czytelników uważa go za wciągający, z przydatnymi spostrzeżeniami na temat poezji i wyzwań stojących przed poetami.

⬤ Niektórzy recenzenci stwierdzili, że książka jest rozwlekła i nieskoncentrowana, czując rozczarowanie brakiem prawdziwej poezji
⬤ pojawiają się krytyczne uwagi dotyczące teoretycznego podejścia autora, które jest oderwane od doświadczenia przeciętnego czytelnika z poezją
⬤ kilku wspomina, że książka nie dostarcza nowych informacji na ten temat.

(na podstawie 53 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Hatred of Poetry

Zawartość książki:

Żadna sztuka nie była tak często potępiana jak poezja.

Narzekają na nią nawet poeci: Ja też jej nie lubię, napisała Marianne Moore. Ben Lerner pisze, że o wiele więcej osób zgadza się, że nienawidzi poezji, niż zgadza się, czym jest poezja.

Ja również jej nie lubię i w dużej mierze zorganizowałem swoje życie wokół niej i nie odczuwam tego jako sprzeczności, ponieważ poezja i nienawiść do poezji są nierozerwalne w sposób, który chcę zbadać. W tym pomysłowym i przejrzystym eseju Lerner traktuje nienawiść do poezji jako punkt wyjścia dla swojej obrony sztuki. Analizuje największych nienawistników poezji (poczynając od słynnego twierdzenia Platona, że w idealnym mieście nie ma miejsca dla poetów, którzy tylko deprawują i zwodzą młodych) oraz zarówno jej największych, jak i najgorszych praktyków, dostarczając inspirujących, bliskich lektur Keatsa, Dickinson, McGonagall, Whitmana i innych.

Przez cały czas próbuje wyjaśnić szlachetną porażkę w sercu każdego naprawdę wielkiego i naprawdę okropnego wiersza: impuls do uruchomienia doświadczenia jednostki w ponadczasową wspólnotową egzystencję. W The Hatred of Poetry Lerner stworzył zabawną, osobistą i całkowicie oryginalną analizę powołania, które jest nie mniej ważne, ponieważ jest niemożliwe.