Niełatwe pieniądze

Opinie czytelników

Uneasy Money to wczesne dzieło P.G. Wodehouse'a, prezentujące jego charakterystyczny humor, zawiłą fabułę i zapadające w pamięć postacie, choć może nie osiągnąć wyżyn jego późniejszych dzieł. Historia obraca się wokół lorda Dawlisha i jego romantycznych uwikłań, połączonych z elementami komediowymi i komentarzem społecznym.

Powieść charakteryzuje się pięknym językiem Wodehouse'a, uroczymi postaciami i humorystycznymi sytuacjami. Czytelnicy doceniają jej lekki charakter i sprytne przeplatanie się wątków. Postacie takie jak Bill i Elizabeth są ujmujące, co sprawia, że lektura jest przyjemnym doświadczeniem. Wielu fanów uważa styl Wodehouse'a za ponadczasowy, a jego historie za pocieszające i wciągające.

Niektórzy czytelnicy zauważyli problemy z formatowaniem konkretnego wydania, które czytali, w tym małą czcionkę i kiepski układ, co utrudniało cieszenie się tekstem. Ponadto humor książki jest czasami przyćmiony przez mroczniejsze tematy, co może nie spodobać się każdemu. Nierealistyczne elementy historii i lekki romans mogą nie zadowolić tych, którzy szukają głębi.

(na podstawie 134 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Uneasy Money

Zawartość książki:

Sir Pelham Grenville Wodehouse KBE (15 października 1881 - 14 lutego 1975) był angielskim pisarzem i jednym z najbardziej poczytnych humorystów XX wieku. Urodzony w Guildford, trzeci syn brytyjskiego sędziego z Hongkongu, Wodehouse spędził szczęśliwe lata nastoletnie w Dulwich College, któremu był oddany przez całe życie. Po ukończeniu szkoły zatrudnił się w banku, ale nie lubił tej pracy i w wolnym czasie zajął się pisaniem. Jego wczesne powieści były głównie opowiadaniami szkolnymi, ale później przerzucił się na komiksy, tworząc kilka stałych postaci, które stały się znane publiczności na przestrzeni lat. Obejmują one wesołego dżentelmena Bertiego Woostera i jego bystrego lokaja Jeevesa; nieskazitelnego i gadatliwego Psmitha; Lorda Emswortha i zestaw Blandings Castle; Najstarszego Członka, z opowieściami o golfie; oraz pana Mullinera, z opowieściami na różne tematy, od biblijnych biskupów po megalomańskich potentatów filmowych.

Większość fabuły Wodehouse'a rozgrywa się w Anglii, choć większość swojego życia spędził w Stanach Zjednoczonych i wykorzystał Nowy Jork i Hollywood jako scenerię dla niektórych swoich powieści i opowiadań. Napisał serię komedii muzycznych na Broadwayu podczas i po I wojnie światowej, wraz z Guyem Boltonem i Jerome Kernem, które odegrały ważną rolę w rozwoju amerykańskiego musicalu. W latach 30. zaczął pisać dla MGM w Hollywood. W wywiadzie z 1931 r. jego naiwne rewelacje na temat niekompetencji i ekstrawagancji w studiach wywołały furorę. W tej samej dekadzie jego kariera literacka osiągnęła nowy szczyt.

Wodehouse intensywnie pracował nad swoimi książkami, czasami przygotowując dwie lub więcej jednocześnie. Stworzenie fabuły i napisanie scenariusza liczącego około trzydziestu tysięcy słów zajmowało mu nawet dwa lata. Po ukończeniu scenariusza pisał fabułę. Na początku swojej kariery tworzył powieści w około trzy miesiące, ale na starość zwolnił do około sześciu miesięcy. Używał mieszanki edwardiańskiego slangu, cytatów i aluzji do wielu poetów oraz kilku technik literackich, aby stworzyć styl prozy, który został porównany do poezji komicznej i komedii muzycznej. Niektórzy krytycy Wodehouse'a uważali jego twórczość za niepoważną, ale wśród jego fanów są byli brytyjscy premierzy i wielu innych pisarzy. (wikipedia.org)