Tell me no more and tell me
Tell Me No More i Tell Me, opublikowane po raz pierwszy w 1981 roku, koncentrują się na najbliższym otoczeniu poety, bagnach Essex i małej czarnej drewnianej chacie, w której mieszkał w tamtym czasie. Patrząc wstecz, po takim upływie czasu i zmianach, które naturalnie następują, wiersze te dokładnie oddają codzienne życie i kontemplacje poety. Pozostają niezatarte z tego okresu formacyjnego.
Poezja Ralpha Hawkinsa jest drożdżowa i pisana tam, gdzie znaczenia są raczej tworzone niż przypisywane. Jej impulsem jest natychmiastowe, pozornie niesyntetyzowane wydarzenie, w którym myślenie odbywa się chwila po chwili. Estetyka przypomina nieco techniki bliskiego mikrofonu, jesteśmy przyciągani do doświadczenia, a wszelkie zakłócenia są usuwane na rzecz zawiłości czystego rezonansu. Tworzy poezję tak trudną jak sama świadomość, a jej nagrody są dość odległe od prefabrykowanej, powszechnej ekspresji lirycznej epifanii. Oto poezja, która jest ekspansywna, często humorystyczna i zawsze anarchiczna. W Tell me no more and tell me odmowa Ralpha Hawkinsa, by gwizdać wraz z usankcjonowanym doggerelem angielskiej poezji i jej powrotami, jest zdumiewająco oczywista, podobnie jak przez cztery dekady twórczości.
Tell Me No More i Tell Me został opublikowany przez Grossteste Press i był pierwszym pełnometrażowym zbiorem autora. Oto jest ponownie w 40. rocznicę.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)