Nic oprócz wolności: Emancypacja i jej dziedzictwo

Opinie czytelników

Książka Erica Fonera oferuje analizę porównawczą emancypacji w obu Amerykach, podkreślając zmagania byłych niewolników i plantatorów. Choć chwalona za uporządkowaną strukturę i wciągające opowieści, niektórzy czytelnicy uznali ją za niekompletną i skrytykowali marksistowskie interpretacje Fonera.

⬤ Dobrze zorganizowana i dobrze napisana
⬤ zapewnia fascynującą analizę porównawczą emancypacji
⬤ oferuje wnikliwe studia przypadków
⬤ podkreśla wpływ władzy politycznej na wolność byłych niewolników.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznają marksistowską interpretację za niewystarczającą
⬤ praca może wydawać się niekompletna lub wypełniona dziurami
⬤ może pojawić się zbyt zjadliwy pogląd na amerykański exceptionalism.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Nothing But Freedom: Emancipation and Its Legacy

Zawartość książki:

Nothing But Freedom analizuje następstwa emancypacji na Południu i restrukturyzację społeczeństwa, dzięki której byli niewolnicy zyskali, poza wolnością, nowy stosunek do ziemi, na której pracowali, do ludzi, dla których pracowali i do rządu, pod którym żyli.

Przyjmując podejście porównawcze, Eric Foner analizuje Rekonstrukcję w południowych stanach na tle doświadczeń Haiti, gdzie po gwałtownym buncie niewolników nastąpiło ustanowienie niedemokratycznego rządu i narzucenie systemu pracy przymusowej, brytyjskich Karaibów, gdzie rząd kolonialny nadzorował uporządkowane przejście od niewolnictwa do stworzenia niemal całkowicie zależnej siły roboczej oraz południowej i wschodniej Afryki z początku XX wieku, gdzie samowystarczalne chłopstwo zostało wywłaszczone w celu stworzenia zależnej czarnej siły roboczej. Mierząc postępy wyzwolonych ludzi na Południu po wojnie secesyjnej w porównaniu z postępami wyzwolonych ludzi w innych niedawno wyemancypowanych społeczeństwach, Foner ujawnia, że Rekonstrukcja, pomimo swoich niepowodzeń, była wyjątkowym i dramatycznym eksperymentem w demokracji międzyrasowej po niewolnictwie.

Nowa przedmowa Stevena Hahna umieszcza analizę Fonera w kontekście najnowszych badań naukowych i ocenia jej trwały wpływ w XXI wieku.