Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Mydło” autorstwa Ponge'a to wyjątkowy eksperyment literacki, który łączy różne formy narracji, badając związek między mydłem a językiem przez głęboki i często humorystyczny obiektyw. Czytelnicy uważają ją za genialne dzieło, które wymyka się łatwej kategoryzacji i zachęca do analitycznego zaangażowania.
Zalety:⬤ Innowacyjny i unikalny styl literacki łączący prozę poetycką z różnymi formami narracyjnymi.
⬤ Oferuje głęboką i wieloaspektową analizę powszechnego tematu (mydła).
⬤ Tłumaczenie jest chwalone za zachowanie poetyckiej esencji oryginalnego tekstu.
⬤ Inteligentnie przedstawia złożone idee z humorem.
⬤ Fizyczna prezentacja książki jest atrakcyjna i zwiększa przyjemność z czytania.
Wady:⬤ Książka jest niewielka (około 75 stron), co może sprawić, że niektórzy czytelnicy będą chcieli więcej treści.
⬤ Korzystne byłoby dołączenie oryginalnego francuskiego tekstu, aby lepiej docenić grę słów i niuanse etymologiczne.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać treść za abstrakcyjną lub trudną do zrozumienia ze względu na jej eksperymentalny charakter.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Soap
Zawartość książki:
... A teraz, drogi czytelniku, dla twojej intelektualnej toalety, oto mały kawałek mydła. Gwarantujemy, że będzie wystarczający. Przytrzymajmy ten magiczny kamień.
Poeta Francis Ponge (1899-1988) zajmował znaczące i niekwestionowane miejsce we francuskiej literaturze przez ponad pięćdziesiąt lat, przyciągając uwagę i podziw pokoleń czołowych intelektualistów, pisarzy i malarzy, co jest godnym uwagi wyczynem we Francji, gdzie reputacja jest okresowo poddawana ponownej ocenie i podważana wraz z pojawieniem się nowych szkół literackich i filozoficznych.
Mydło zajmuje kluczową pozycję w twórczości Ponge'a. Rozpoczęte podczas niemieckiej okupacji, gdy był w ruchu oporu, choć ukończone dwie dekady później, zdeterminowało, według Ponge'a, formę prawie całej jego powojennej twórczości. Wraz z tą pracą zaczął odchodzić od małego, doskonałego wiersza w kierunku znacznie bardziej otwartej formy, rodzaju poematu prozą, który zawiera laboratorium lub warsztat, opowiadając o własnym procesie powstawania wraz z końcowym rezultatem. Rezultatem jest nowa forma pisania, którą można nazwać poezją procesualną. Późniejsza twórczość Ponge'a, począwszy od Soap, jest bardzo ważnym narzędziem w kwestionowaniu i ponownym przemyśleniu gatunków literackich, poezji i prozy, tego, czym jest literatura.
Zacierają się granice między mydłem a mydłem (które było trudno dostępne podczas ruchu oporu i jest oczywiście metaforą większej społecznej restytucji). Mydło zawiera w sobie sumę estetyki i etyki materialistycznej Ponge'a oraz jego wiarę w supremację języka, który staje się przedmiotem tekstu. Mówiąc słowami Serge'a Gavronsky'ego, dzieło to, być może jedna z najdłużej działających metafor w literaturze, powoli rozwija się, bulgocze w słownych wynalazkach, a w końcu wyparowuje, pozostawiając wodę nieco zmąconą, nieco ciemniejszą, ale ręce czyste, naprawdę czyste..... Z mętnych literackich przyzwyczajeń Ponge wymyślił sposób na oczyszczenie swojego tekstu, a poprzez niego samego człowieka, jego słownictwa, a w konsekwencji jego sposobu bycia w świecie.
