Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.
Dekadencja Zachodu, zgodnie z koncepcją uznanego krytyka cywilizacji zachodniej, jest wyraźnie rozpoznawalna dzięki dwóm głównym cechom: po pierwsze, patologicznemu rozwojowi wszystkiego, co jest aktywizmem; po drugie, pogardzie dla wartości wewnętrznej Wiedzy i Kontemplacji. Ogólną zasadą, do której należy się odwołać, aby usprawiedliwić wojnę na poziomie ludzkim, jest „heroizm”.
Wojna oferuje człowiekowi możliwość ponownego odkrycia w sobie bohatera, przełamuje rutynę modnego życia i poprzez najcięższe próby sprzyja przemieniającej wiedzy o życiu w kategoriach śmierci. Ostatnia chwila, w której jednostka musi zachowywać się jak bohater, jest ostatnią w jej ziemskim życiu i waży nieskończenie więcej niż cała jej egzystencja przeżywana monotonnie w nieustannym poruszeniu miast.
To właśnie równoważy, w kategoriach duchowych, negatywne i destrukcyjne aspekty wojny, które pacyfistyczny paternalizm jednostronnie i tendencyjnie podkreśla. Wojna, poprzez ustanowienie i uświadomienie sobie względności ludzkiego życia, poprzez ustanowienie i uświadomienie sobie prawa do „życia poza życiem”, ma zawsze wartość antymaterialistyczną i duchową.
