Ludzie wśród ruin: Powojenne refleksje radykalnego tradycjonalisty

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, „Ludzie wśród ruin” Juliusa Evoli przedstawia złożoną perspektywę tradycjonalizmu i myśli kontrrewolucyjnej. Chociaż zawiera istotne spostrzeżenia na temat współczesnych kwestii społeczno-politycznych, prezentuje również przestarzałe i kontrowersyjne poglądy, które wywołują silne reakcje.

⬤ Oferuje przekonującą krytykę nowoczesności, liberalizmu i egalitaryzmu.
⬤ Zawiera głęboki wgląd w tradycyjne wartości i polityczną odnowę.
⬤ Wprowadzenie dostarcza istotnego kontekstu na temat życia Evoli i jego filozoficznych podstaw.
⬤ Wielu uważa ją za intelektualnie stymulującą i wartościową dla zrozumienia politycznych alternatyw.
⬤ Podkreśla wady współczesnej myśli liberalnej i współczesnych struktur społecznych.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają argumenty za zbyt ekstremalne, z tendencją do totalitaryzmu.
⬤ Często postrzegana jako przestarzała lub naiwna.
⬤ Książka może być trudna do przeczytania i zrozumienia, zwłaszcza dla osób niezaznajomionych z ideami Evoli.
⬤ Oskarżenia o rasizm i faszyzm związane z filozofią Evoli budzą obawy co do jego perspektyw.
⬤ Elementy kazań i mocne opinie mogą zrazić niektórych czytelników.

(na podstawie 23 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Men Among the Ruins: Postwar Reflections of a Radical Traditionalist

Zawartość książki:

Mistrzowski przegląd politycznych i społecznych przejawów naszych czasów, „wieku upadku” znanego hinduistom jako Kali Yuga, dokonany przez Juliusa Evolę.

- Ujawnia okultystyczną wojnę, która leży u podstaw kryzysów, które stały się dominującą cechą współczesnego życia.

- Zawiera ostateczny esej H. T. Hansena na temat życia politycznego i teorii Evoli.

Men Among the Ruin to frontalny atak Evoli na dominujący materializm naszych czasów i miraż postępu. Dla Evoli i innych zwolenników tradycjonalizmu żyjemy obecnie w epoce narastających konfliktów i chaosu: hinduistycznej Kali Yudze lub germańskim Ragnaroku. W takich czasach dekadencja społeczna jest tak powszechna, że wydaje się naturalnym składnikiem wszystkich instytucji politycznych. Evola twierdzi, że kryzysy, które dominują w codziennym życiu naszych społeczeństw, są częścią tajnej okultystycznej wojny mającej na celu usunięcie wsparcia dla duchowych i tradycyjnych wartości, aby przekształcić człowieka w bierne narzędzie potężnych.

Evola jest często uważany za ojca chrzestnego współczesnego włoskiego faszyzmu i prawicowej radykalnej polityki, ale uważne badanie zapisów historycznych - jak zapewnia ostateczne wprowadzenie H. T. Hansona - pokazuje, że Evola był znacznie bardziej złożoną postacią. Choć wyznawał skrajnie prawicowe poglądy, był nieustraszonym krytykiem faszystowskiego reżimu i wolał system kastowy oparty na duchowości i intelekcie od biologicznego rasizmu, którego orędownikami byli naziści. Ostatecznie postrzegał siły historii jako składające się z dwóch frakcji: „oddziału burzącego historię” zniewolonego ślepą wiarą w przyszłość i tych jednostek, których hasłem przewodnim jest Tradycja. Ci drudzy stoją w tym świecie ruin na wyższym poziomie i są w stanie porzucić to, co należy porzucić, aby to, co naprawdę istotne, nie zostało naruszone.