Menander

Opinie czytelników

Recenzje porównują wydania Loeb i Oxford dzieł Menandra, podkreślając ich mocne i słabe strony. Wydanie Loeb zapewnia dobre tłumaczenie i zachowuje oryginalny grecki tekst, ale może stanowić wyzwanie ze względu na niekompletne i fragmentaryczne prace. Wydanie oksfordzkie oferuje bardziej czytelne tłumaczenie z interpretacjami brakujących wierszy, sprzyjając ogólnym czytelnikom, ale może nie zadowolić purystów.

Wydanie Loeb jest cenione za dokładne odwzorowanie oryginalnego greckiego tekstu i oferuje wnikliwe uwagi na temat brakujących wersów. Wydanie oksfordzkie jest znane ze swojej czytelności, płynnego tłumaczenia i uwzględnienia historii tekstu, co czyni je preferowanym dla zwykłych czytelników.

Wydanie Loeb może być trudne do odczytania ze względu na fragmentaryczny tekst i brak spekulatywnego przywrócenia brakujących wierszy, co może frustrować niektórych czytelników. Wydanie oksfordzkie, choć bardziej przystępne, może być postrzegane przez purystów jako spekulatywne.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Spektakularne nowe znaleziska, wiele z nich w Egipcie w Oxyrhynchus, dramatycznie rozszerzyły istniejącą pracę Menandra od czasu opublikowania przez Allinsona jednotomowego wydania Loeb w 1921 roku. To nowe wydanie Loeb Menander jest trzy razy większe od tomu Allinsona. W. G. Arnott, uznany na całym świecie ekspert w dziedzinie Menandra, przedstawia nam całą dostępną obecnie twórczość tego wielkiego hellenistycznego dramaturga komicznego. Grecki tekst oparty na starannych badaniach odkrytych papirusów stoi w obliczu umiejętnego tłumaczenia, które pasuje do dzisiejszych gustów, z pełnymi objaśnieniami.

Tom II zawiera zachowane fragmenty dziesięciu sztuk Menandra. Wśród nich znajdują się niedawno opublikowane fragmenty Misoumenos (Mężczyzna, którego nienawidziła), który z sympatią przedstawia wadliwy związek żołnierza i uwięzionej dziewczyny; oraz ocalała połowa Perikeiromene (Dziewczyna z krótko obciętymi włosami), komedia omyłkowej tożsamości i kłótni kochanków.

Tak wpływowa w starożytności - jego sztuki zostały zaadaptowane na rzymską scenę przez Plauta i Terencjusza - sztuka komiczna Menandera może wreszcie być w pełni znana i cieszyć się nią ponownie. Jest to komedia, która koncentruje się na niebezpieczeństwach miłości i próbach życia rodzinnego - co jest typowe dla Nowej Komedii, stylu, którego Menander jest wiodącym pisarzem.