Ocena:
Książka „The Little Nugget” autorstwa P.G. Wodehouse'a zebrała mieszane recenzje, podkreślające jej urok i wciągającą narrację, a jednocześnie zwracające uwagę na jej odejście od typowego humoru Wodehouse'a i nieprzewidywalność. Podczas gdy wielu czytelników uznało ją za zachwycającą i wypełnioną klasycznymi elementami Wodehouse'a, inni uznali ją za wolniejszą i poważniejszą niż oczekiwano.
Zalety:** Wciągająca fabuła i dobrze rozwinięte postacie. ** Przyjemna i satysfakcjonująca lektura, szczególnie dla fanów Wodehouse'a. ** Zawiera elementy humoru, dramatu, romansu i szczęśliwego zakończenia. ** Ciekawy komentarz na temat ludzkiej natury. ** Klasyczny styl Wodehouse'a, przyjemny i czarujący.
Wady:** Nie jest tak humorystyczna ani zwariowana jak typowe historie Wodehouse'a. ** Niektórzy uznali fabułę za przewidywalną i prostą. ** Brak zapadających w pamięć kwestii w porównaniu do bardziej znanych dzieł, takich jak „Jeeves i Wooster”. ** Tempo może wydawać się powolne dla osób przyzwyczajonych do szybszych historii Wodehouse'a. ** Może nie być najlepszą książką wprowadzającą dla nowych czytelników niezaznajomionych z Wodehouse'em.
(na podstawie 45 opinii czytelników)
The Little Nugget
Kup jedną z klasycznych książek 1st World Library i wesprzyj naszą bezpłatną internetową bibliotekę e-booków do pobrania. 1st World Library-Literary Society jest edukacyjną organizacją non-profit.
Odwiedź nas online na www.1stWorldLibrary.ORG - - Gdyby kierownictwo hotelu Guelph, tego londyńskiego punktu orientacyjnego, mogło być obecne o trzeciej po południu pewnego wczesnego stycznia w salonie apartamentu, który przydzielili pani Elmer Ford, zmarłej w Nowym Jorku, mogliby poczuć się trochę pokrzywdzeni. Filozofowie mogliby rozmyślać nad ograniczeniami ludzkiego wysiłku, ponieważ zrobili wszystko, co w ich mocy dla pani Ford. Dobrze ją zakwaterowali.
Dobrze ją karmili.
Sprawili, że natchniona służba przewidywała każdą jej potrzebę. A jednak była tutaj, pośród tych wszystkich pomocy dla zadowolonego umysłu, wykazując niepokój i niecierpliwość wobec otoczenia, które byłyby zauważalne u tygrysicy w klatce lub więźnia Bastylii.
Chodziła po pokoju. Usiadła, wzięła do ręki powieść, upuściła ją i wstając, wznowiła patrol. Kiedy zegar wybił godzinę, porównała ją ze swoim zegarkiem, z którym zapoznała się dwie minuty wcześniej.
Otworzyła medalion, który wisiał na jej szyi na złotym łańcuszku, spojrzała na jego zawartość i westchnęła. W końcu, idąc szybko do sypialni, wyjęła z walizki oprawiony w ramę obraz olejny i wróciła z nim do salonu, położyła go na krześle i odsunęła się, wpatrując się w niego łakomie. Jej duże brązowe oczy, zwykle twarde i władcze, dziwnie złagodniały.
Jej usta drżały.
