Magia transcendentalna: jej doktryna i rytuał

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają książkę Eliphasa Leviego jako znaczącą i fundamentalną pracę w badaniu filozofii okultystycznej i magii ceremonialnej, szczególnie zwracając uwagę na tłumaczenie Waite'a jako cenne wydanie. Podczas gdy wielu czytelników docenia wgląd i nauki zawarte w książce, wspominają oni również, że jej złożoność, archaiczny język i długość mogą stanowić wyzwanie. Niektórzy uważają ją za niezbędną do zainicjowania głębszego zrozumienia magii, podczas gdy inni ostrzegają, że może ona nie odpowiadać każdemu.

⬤ Dobre wydanie z wierną reprodukcją oryginalnego tekstu.
⬤ Bogate w oryginalne idee filozofii okultystycznej.
⬤ Cenne nauki mające zastosowanie w życiu codziennym.
⬤ Ważny fundamentalny tekst dla tych, którzy studiują magię ceremonialną i nauki okultystyczne.
⬤ Dobrze zbadany z humorem w przypisach.
⬤ Wkład w zrozumienie Kabały i jej znaczenia dla okultyzmu.
⬤ Wysoce zalecana jako niezbędna lektura dla poważnych praktyków.

⬤ Trudna i złożona lektura, wymagająca wcześniejszej znajomości literatury okultystycznej.
⬤ Niektóre nieaktualne informacje i błędy typograficzne.
⬤ Nie wszyscy czytelnicy mogą zgadzać się z poglądami Leviego; może być postrzegana jako zbyt ezoteryczna lub kryptyczna.
⬤ Dostępność może być problemem ze względu na użycie wiktoriańskiego angielskiego i głębię teoretyczną.
⬤ Niektóre egzemplarze są krytykowane za fizyczne niedoskonałości, takie jak problemy z drukowaniem i cienkie okładki.

(na podstawie 70 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Transcendental Magic: Its Doctrine and Ritual

Zawartość książki:

2011 Reprint wydania londyńskiego z 1958 roku. Pełne faksymile oryginalnego wydania, nie reprodukowane za pomocą oprogramowania do optycznego rozpoznawania.

Jest to pierwszy traktat Leviego na temat magii, który został przetłumaczony na język angielski przez Arthura Edwarda Waite'a jako "Transcendental Magic, its Doctrine and Ritual". Jego słynne początkowe wersy przedstawiają jeden zasadniczy temat okultyzmu i oddają nieco jego atmosferę: "Za zasłoną wszystkich hieratycznych i mistycznych alegorii starożytnych doktryn, za ciemnością i dziwnymi mękami wszystkich inicjacji, pod pieczęcią wszystkich świętych pism, w ruinach Niniwy lub Teb, na rozpadających się kamieniach starych świątyń i na poczerniałym obliczu asyryjskiego lub egipskiego sfinksa, w potwornych lub cudownych obrazach, które interpretują wiernym Indii natchnione strony Wed, w tajemniczych emblematach naszych starych książek o alchemii, w ceremoniach praktykowanych podczas przyjęcia przez wszystkie tajne stowarzyszenia, znajdują się oznaki doktryny, która jest wszędzie taka sama i wszędzie starannie ukryta. (Ze Wstępu)".

Wersja magii L vi stała się wielkim sukcesem, zwłaszcza po jego śmierci. Do tego sukcesu przyczynił się fakt, że spirytyzm był popularny po obu stronach Atlantyku od lat pięćdziesiątych XIX wieku.

Jego magiczne nauki były wolne od oczywistych fanatyzmów; nie miał nic do sprzedania i nie udawał, że jest inicjatorem jakiegoś starożytnego lub fikcyjnego tajnego stowarzyszenia. Włączył karty Tarota do swojego systemu magicznego, w wyniku czego Tarot stał się ważną częścią akcesoriów zachodnich magów. Miał głęboki wpływ na magię Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku, a później na byłego członka Złotego Brzasku Aleistera Crowleya.

Był także pierwszym, który ogłosił, że pentagram lub pięcioramienna gwiazda z jednym punktem w dół i dwoma w górę reprezentuje zło, podczas gdy pentagram z jednym punktem w górę i dwoma w dół reprezentuje dobro. To w dużej mierze dzięki okultystom zainspirowanym przez niego, L vi jest pamiętany jako jeden z kluczowych założycieli XX-wiecznego odrodzenia magii.