Lustro, ramię, sygnał

Opinie czytelników

Książka opowiada o głównej bohaterce nawigującej po swoim życiu w Danii, koncentrując się na tematach introspekcji, egzystencjalnego niepokoju i przyziemnych aspektów życia. Odbiór wśród czytelników jest mieszany, niektórzy doceniają jej głębię i humor, podczas gdy inni uważają ją za powolną i nudną.

Humorystyczna i przejmująca narracja, zrozumiała dla introwertyków, dobrze napisana prostymi, ale wielowarstwowymi zdaniami, oferuje głęboki wgląd w życie kobiety, wciągająca dla tych, którzy lubią strumień świadomości i odświeżające mówienie prawdy.

Statyczna fabuła bez rozwoju postaci, powolne tempo, które może nie spodobać się wszystkim czytelnikom, przez niektórych uważane za nudne, i nierówny odbiór wśród klubów książki, gdzie niektórzy nazywają ją nudną i nie wyróżniającą się.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Mirror, Shoulder, Signal

Zawartość książki:

Inteligentna, dowcipna powieść o nauce jazdy i zawrotach głowy, nominowana do Man Booker International Prize.

Sonja jest gotowa zająć się swoim życiem. Ma już ponad czterdzieści lat, a szwedzkie powieści kryminalne, które tłumaczy, tracą swoją fascynację. Spotyka się z masażystką, próbuje odzyskać kontakt z siostrą i w końcu uczy się prowadzić samochód. Jednak pod natarczywym spojrzeniem instruktora jazdy Sonja nie jest w stanie samodzielnie zmieniać biegów. A jej zawroty głowy, które zawsze starannie ukrywała, zaczęły objawiać się w najgorszych możliwych momentach.

Sonja miała nadzieję, że przeprowadzka do Kopenhagi wiele lat temu sprawi, że wiejska Jutlandia zniknie w lusterku wstecznym. Jednak wciąż wspomina dramatyczne krajobrazy z dzieciństwa - bezkresne niebo, łabędzie krzykliwe, pola żyta - i pragnie tam wrócić. Ale jak może wrócić do miejsca, którego już nie rozpoznaje? I jak może uciec od wyobcowanych ulic Kopenhagi?

W Mirror, Shoulder, Signal Dorthe Nors wnosi swoją charakterystyczną mieszankę stylu, humoru i wnikliwości do przejmującej podróży jednej kobiety w poszukiwaniu siebie, gdy nie ma nikogo, kto mógłby zapytać o drogę.