Lustra zniszczenia: Wojna, ludobójstwo i współczesna tożsamość

Opinie czytelników

Książka przedstawia teoretyczną eksplorację Holokaustu i jego implikacji, ale jest krytykowana za abstrakcyjność, powtarzalność i brak jasnych argumentów. Chociaż dostarcza ona ważnych spostrzeżeń na temat reakcji Izraela na Holokaust i zawiera cenne odniesienia do współczesnej literatury, jej wady umniejszają jej ogólny wpływ.

⬤ Wnikliwa dyskusja na temat reakcji Izraela na Holokaust.
⬤ Interesujące opisy znanych postaci, takich jak Hannah Arendt i Raul Hilberg.
⬤ Doskonałe przypisy i odniesienia do najnowszej literatury.

⬤ Abstrakcyjne i niejasne argumenty utrudniające śledzenie książki.
⬤ Powtarzająca się treść w rozdziałach.
⬤ Słabe rozróżnienie między różnymi formami współudziału i antysemityzmu.
⬤ Brak uwagi poświęconej innym okrucieństwom poza Holokaustem.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Mirrors of Destruction: War, Genocide, and Modern Identity

Zawartość książki:

Mirrors of Destruction bada związek między wojną totalną, zorganizowanym przez państwo ludobójstwem i pojawieniem się nowoczesnej tożsamości. Omer Bartov udowadnia, że w XX wieku istniały ścisłe powiązania między konfliktem zbrojnym, masowymi mordami ludności cywilnej oraz definiowaniem i kategoryzowaniem grup i jednostek.

Powiązania te najwyraźniej przejawiły się w Holokauście, gdy naziści próbowali eksterminować europejskich Żydów pod przykrywką brutalnej wojny i z deklarowanym celem stworzenia rasowo czystej aryjskiej populacji i germańskiego imperium. Holokaust można jednak zrozumieć tylko w kontekście upodobania tego stulecia do stosowania masowych i systematycznych metod niszczenia w celu rozwiązywania konfliktów dotyczących tożsamości. Aby przedstawić kontekst "ostatecznego rozwiązania", Bartov analizuje zmieniające się relacje między Żydami i nie-Żydami we Francji i Niemczech od wybuchu I wojny światowej do chwili obecnej.

Zamiast przedstawiać kompleksową historię lub narrację z jednej perspektywy, Bartov patrzy na minione stulecie przez cztery powiązane ze sobą pryzmaty. Zaczyna od analizy gloryfikacji wojny i przemocy, od jej współczesnych narodzin w okopach I wojny światowej do jej przerażającej kulminacji w przedstawianiu ludobójstwa przez SS jako chwalebnego przedsięwzięcia. Następnie analizuje reakcję pacyfistyczną w międzywojennej Francji, aby pokazać, w jaki sposób przyczyniła się ona do klimatu współpracy z dyktaturą i masowymi mordami. W dalszej części książki argumentuje, że znaczna część dyskursu na temat tożsamości na przestrzeni stulecia miała związek z identyfikacją i eliminacją "nieuchwytnych wrogów" społeczeństwa lub "wrogów wewnętrznych". Bartov kończy badaniem współczesnych apokaliptycznych wizji, pokazując, w jaki sposób zarówno zachęcały one do masowych zniszczeń, jak i otworzyły drogę do odbudowy indywidualnej i zbiorowej tożsamości po katastrofie.

Napisana z werwą książka Mirrors of Destruction jest bogata w interpretacje i narzędzia teoretyczne oraz zapewnia nowe ramy dla zrozumienia centralnej cechy współczesnej historii.