Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Jamesa S. Coruma zapewnia kompleksową i szczegółową analizę rozwoju Luftwaffe od jej początków po I wojnie światowej do wybuchu II wojny światowej. Autor odnosi się do złożoności potęgi powietrznej i jej strategicznych implikacji w różnych kontekstach historycznych, w tym hiszpańskiej wojny domowej, i krytykuje powszechne błędne przekonania na temat możliwości i strategii Luftwaffe.
Zalety:Książka jest dobrze zbadana i oferuje znaczący wgląd w rozwój niemieckiej doktryny lotniczej, zapewniając jasność co do złożonych koncepcji historycznych i obalając mity na temat Luftwaffe. Czytelnicy doceniają autorytatywny styl pisania Coruma i dogłębną analizę kluczowych postaci i wydarzeń. Książka jest chwalona za swoją czytelność i głębię, dzięki czemu jest odpowiednia zarówno dla naukowców, jak i osób zainteresowanych historią wojskowości.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali książkę za dość suchą, pozbawioną anegdotycznych elementów, które mogłyby zaangażować szerszą publiczność. Może nie być odpowiednia dla zwykłych czytelników niezaznajomionych z II wojną światową lub specyfiką Luftwaffe, ponieważ pewna wiedza na ten temat jest korzystna dla pełnego docenienia materiału.
(na podstawie 14 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Luftwaffe: Creating the Operational Air War, 1918-1940
Zawartość książki:
Pod koniec I wojny światowej niemiecka machina wojskowa leżała zdewastowana, co uniemożliwiało jakąkolwiek próbę odbudowy. Jednak u progu II wojny światowej zarówno armia, jak i siły powietrzne zostały odmłodzone na tyle, by podbić większość Europy. Jak pokazuje James Corum, dramatyczne odrodzenie Luftwaffe podkreśliło niezwykły sukces wizjonerskiego planowania Niemiec w okresie międzywojennym.
Będąc doskonałym przykładem zarówno wojskowej, jak i intelektualnej historii, studium Coruma zapewnia kompletny i dokładny opis ewolucji niemieckiej teorii lotnictwa wojskowego, doktryny, gier wojennych i operacji między dwiema wojnami światowymi. Ujawnia, w jaki sposób Niemcy, wbrew Wersalowi, dokładnie przestudiowali i przetestowali lekcje z I wojny światowej, przeanalizowali powstające doktryny lotnicze innych narodów i eksperymentowali z innowacyjną technologią lotniczą, aby stworzyć najpotężniejsze siły powietrzne na świecie do 1940 roku.
Opierając się w dużej mierze na źródłach archiwalnych, Corum ujawnia debaty w Sztabie Generalnym - prowadzone przez Hansa van Seeckta, Helmutha Wilberga, Wolframa von Richthofena i Waltera Wevera - na temat przyszłej roli sił powietrznych i problemów związanych z dostosowaniem technologii lotniczej do doktryny lotniczej. Podważa on wcześniejsze relacje i obala wiele mitów, na przykład wykazując, że Niemcy nie odrzucały potencjału bombardowań strategicznych ani nie stosowały terrorystycznych bombardowań ludności cywilnej, a także nie były pod silnym wpływem romansu lotnictwa z kulturą popularną.
Corum naświetla również kompleksowe podejście Niemiec do wysoce mobilnych działań wojennych z użyciem broni połączonej, tajne badania i szkolenia w Związku Radzieckim oraz niezwykłe sukcesy podczas hiszpańskiej wojny domowej. Skupiając się głównie na okresie międzywojennym, rozszerza swoją analizę na wczesne lata II wojny światowej, aby zbadać skuteczność Luftwaffe w Polsce i Francji oraz obnażyć jej wady w Bitwie o Anglię.
Jako uzupełnienie uznanego studium Coruma na temat niemieckiej armii w okresie międzywojennym, Luftwaffe przypomina nam, jak doktryna operacyjna w połączeniu z jedną z największych sił bojowych, jakie kiedykolwiek zgromadzono, trwale zmieniła losy narodów.
