Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 8 głosach.
Oryginalny tytuł:
The Letter to the Romans: Paul among the Ecologists
Zawartość książki:
„Co Bóg złączył, niech nikt nie rozdziela” jest mottem tego komentarza. Wbrew dominującej tradycji teologicznej, zgodnie z którą Boże współczucie dotyczy tylko ludzi, a nie także stworzenia pozaludzkiego i ziemi, Tonstad podnosi głos w proteście.
swój głos w proteście. Pominięcia „rozdzielające” są tak monumentalne, że tylko odnowiona lektura Listu do Rzymian od podstaw może mieć nadzieję na ich usunięcie.
może mieć nadzieję na ich usunięcie.
Jeśli przeczytamy List do Rzymian oczami Tonstada, okaże się, że Paweł mówi o wierności Chrystusa, a nie tylko o wierze w Chrystusa; że opisuje grzech w kategoriach społecznych, a nie tylko jako problem jednostki; jego enigmatyczne „ja” w Liście do Rzymian 7 może być rozumiane jako opowiedzenie historii Ewy, a nie tylko powtórzenie jego własnej biografii; i okaże się, że Paweł oddaje głos nie-ludzkiemu stworzeniu i ziemi w stopniu, który gdzie indziej w Biblii jest słyszalny tylko w Starym Testamencie i, oczywiście, prawie nigdy na ambonie lub w seminarium.
Teologia Listu do Rzymian okaże się teologią włączającą boskie współczucie, a nie teologią boskiego współczucia.
Suwerenność, arbitralnie wykonywana. Na teologicznym fundamencie współczucia Paweł nakreśla etyczną wizję współczucia w społeczności ludzkiej, w odniesieniu do obywatelstwa i rządu oraz w mieszanej społeczności Żydów i pogan w kościołach domowych w Rzymie. Ekologiczne podstawy Pawła są nierozerwalnie związane z jego teologiczną wizją, a nie narzucone z zewnątrz; jego wezwanie do miłosierdzia łączy się z najlepszymi i najpilniejszymi uczuciami współczesnych ekologów.
W uderzającej wzajemności między teologią a ekologią w Liście do Rzymian Paweł ukazuje to, co Bóg połączył, a jeszcze lepiej, co Bóg uczynił, aby połączyć wszystko, co jest rozdzielone.
