Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki Sigve K. Tonstad podkreślają jej głębokie teologiczne spostrzeżenia i zdolność do prowokowania do myślenia o naturze Boga i istnieniu zła. Czytelnicy doceniają jej naukowe podejście i perspektywę, jaką oferuje w odniesieniu do tradycyjnych wierzeń. Jednak niektórzy uważają, że styl pisania stanowi wyzwanie, a organizacja pomysłów jest chaotyczna, co prowadzi do mieszanych uczuć co do wiarygodności niektórych interpretacji teologicznych.
Zalety:⬤ Dostarcza nowych perspektyw na zrozumienie Boga i problemu zła.
⬤ Prowokuje do myślenia i angażuje czytelników w głębokie kwestie teologiczne.
⬤ Dobrze zbadana, naukowa z mocną dokumentacją.
⬤ Przedstawia współczujące spojrzenie na Boga, które podkreśla miłość i wolność wyboru.
⬤ Gorąco polecana przez wielu recenzentów i uważana za lekturę obowiązkową.
Wady:⬤ Trudna do przeczytania dla niektórych, ze złożonym stylem pisania.
⬤ Niektóre recenzje wspominają o dezorganizacji z pomieszanymi akapitami i koncepcjami.
⬤ Kilka krytycznych uwag na temat interpretacji autora, które są zbyt fantazyjne lub stronnicze.
⬤ Nie nadaje się dla czytelników szukających prostych odpowiedzi na trudne pytania.
(na podstawie 24 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
God of Sense and Traditions of Non-Sense
Zawartość książki:
Sto taksówek ustawiło się w kolejce na Church Street w Oslo 26 listopada 1942 r.
w celu zebrania Żydów z miasta i wysłania ich do Auschwitz. Ta rzeczywistość zakotwicza God of Sense and Traditions of Non-Sense: jest to teologia z perspektywy Holokaustu.
Zuchwały Elihu potępia Hioba za jego naleganie, że należy mu się wyjaśnienie nieszczęść, które go spotkały. To jest salwa otwierająca książkę. Hiob mówiący o Bogu sensu, Elihu i trzej przyjaciele Hioba inaugurujący tradycję bezsensu: oto egzystencjalny i teologiczny problem.
Problem skończonego cierpienia w tym życiu poruszony w tradycji teologicznej z perspektywą nieskończonego, niekończącego się cierpienia, w tej książce opisanej jako kluczowy element Tradycji bezsensu. Wracając do milionów Żydów, wśród których było 188 kobiet i 42 dzieci z Oslo, deportowanych, zagazowanych i skremowanych - w God of Sense nie jest to postrzegane jako problem, który pokonuje wiarę, ale jako rzeczywistość, która wymaga religijnego i teologicznego opisu ludzkiej egzystencji.
