Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki Sigve Tonstad podkreślają dogłębną eksplorację natury Boga, wolności wyboru i problemu zła, oferując mieszankę naukowych spostrzeżeń i osobistych refleksji. Podczas gdy wielu recenzentów chwali książkę za jej prowokującą do myślenia treść i świeże perspektywy, niektórzy wyrażają obawy dotyczące jej złożoności i organizacji.
Zalety:⬤ Głęboko angażuje się w złożone kwestie teologiczne, w szczególności dotyczące natury Boga i istnienia zła.
⬤ Oferuje nowe perspektywy i interpretacje Pisma Świętego.
⬤ Napisana przez autora z silnym zapleczem akademickim (MD/PhD), który łączy teologię z praktycznymi doświadczeniami.
⬤ Zachęca do krytycznego myślenia i rozumowania w odniesieniu do wiary.
⬤ Wielu czytelników uważa ją za inspirującą i dobrze udokumentowaną.
Wady:⬤ Nie jest to łatwa lektura; niektórzy uważają ją za złożoną i wymagającą.
⬤ Niektórzy recenzenci uważają, że struktura książki jest zdezorganizowana i zawiera powtarzające się treści.
⬤ Kilku czytelników nie zgadza się z interpretacjami Tonstada i oskarża go o stronniczość.
⬤ Problemy ze stanem fizycznym niektórych egzemplarzy, takie jak pozaginane okładki.
(na podstawie 24 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
God of Sense and Traditions of Non-Sense
Zawartość książki:
Sto taksówek ustawiło się w kolejce na Church Street w Oslo 26 listopada 1942 r.
w celu zebrania Żydów z miasta i wysłania ich do Auschwitz. Ta rzeczywistość zakotwicza God of Sense and Traditions of Non-Sense: jest to teologia z perspektywy Holokaustu.
Zuchwały Elihu potępia Hioba za jego naleganie, że należy mu się wyjaśnienie nieszczęść, które go spotkały. To jest salwa otwierająca książkę. Hiob mówiący o Bogu sensu, Elihu i trzej przyjaciele Hioba inaugurujący tradycję bezsensu: oto egzystencjalny i teologiczny problem.
Problem skończonego cierpienia w tym życiu poruszony w tradycji teologicznej z perspektywą nieskończonego, niekończącego się cierpienia, w tej książce opisanej jako kluczowy element Tradycji bezsensu. Wracając do milionów Żydów, wśród których było 188 kobiet i 42 dzieci z Oslo, deportowanych, zagazowanych i skremowanych - w God of Sense nie jest to postrzegane jako problem, który pokonuje wiarę, ale jako rzeczywistość, która wymaga religijnego i teologicznego opisu ludzkiej egzystencji.
