Księgi Henocha: W tym (1) Etiopska Księga Henocha, (2) Słowiańskie Sekrety i (3) Hebrajska Księga Henocha

Oryginalny tytuł:

The Books of Enoch: Including (1) The Ethiopian Book of Enoch, (2) The Slavonic Secrets and (3) The Hebrew Book of Enoch

Zawartość książki:

Księga ta zawiera wszystkie trzy księgi przypisywane Enochowi. 1 Enoch, 2 Enoch i 3 Enoch.

Księgi Henocha to starożytne hebrajskie apokaliptyczne teksty religijne przypisywane Enochowi, synowi Jareda, ojcu Matuzalema i pradziadkowi Noego.

1 Księga Henocha, znana również jako Etiopska Księga Henocha lub 1 Księga Henocha, jest częściej znana jako Księga Henocha. Chociaż zachodni kanon uważa tę księgę za fałszywą, jest ona zawarta w Biblii Etiopskiej. Została ona uznana za świętą przez niektórych wczesnych uczniów Chrystusa, ale pominięto ją w Biblii i zniknęła na dziesięciolecia, dopóki nie została odkopana w języku etiopskim w 1773 roku. Rękopis ten został po raz pierwszy przetłumaczony na język angielski w latach dwudziestych XIX wieku i na język niemiecki w latach trzydziestych XIX wieku. Większość naukowców uważa, że jego część została skomponowana w III wieku p.n.e., a część w I wieku n.e. (część związana z Synem Człowieczym). Chociaż najstarsze kompletne kopie 1 Księgi Henocha to K-9 lub Kebran 9, które pochodzą z końca XIV lub początku XV wieku, oraz Ethiopian Monastic Microfilm Library (EMML 2080), która pochodzi z XV lub XIV wieku, fragmenty odkryte w Qumramin w latach pięćdziesiątych XX wieku mają ponad 2000 lat. Abbadianus 55 (być może XV wiek) i British Museum Orient 485 to dwa kolejne stare manuskrypty godne uwagi (pierwsza połowa XVI wieku).

Enoch Słowiański, czyli 2 Enoch, to kolejna fałszywa księga odkryta wyłącznie w starosłowiańskich manuskryptach, która została wcześniej włączona do Biblii Starosłowiańskiej. Powszechnie datuje się ją na pierwszy wiek naszej ery, choć według Matthew Blacka w The Oxford Handbook to Persons and Places of the Bible, nie ma kopii starszej niż XIV wiek naszej ery.

3 Księga Henocha, znana również jako Hebrajska Księga Henocha lub 3 Księga Henocha, to literatura rabiniczna napisana w języku hebrajskim, która jest powszechnie datowana na V wiek n.e.. Niektórzy uczeni zakładają, że została ona skomponowana przez rabina Ismaela (II wiek n.e.), który był dobrze zaznajomiony zarówno z 1, jak i 2 Księgą Henocha.