Ocena:
Recenzje „Kronik algierskich” przedstawiają Alberta Camusa jako głębokiego pisarza, którego pełna niuansów i pasji proza angażuje czytelników w głęboki wgląd w polityczne i kulturowe zawiłości Algierii i Francji. Podczas gdy wielu chwali edukacyjny i emocjonalny wpływ esejów, niektórzy krytykują stronniczą perspektywę książki i gęstość jej treści, która może nie spodobać się wszystkim czytelnikom.
Zalety:⬤ Pasjonujący i wciągający styl pisania Camusa.
⬤ Zapewnia głęboki wgląd w historyczny i polityczny kontekst Algierii i jej relacji z Francją.
⬤ Oferuje nowe spojrzenie na Camusa jako osobę i pisarza.
⬤ Cenna dla historyków i osób zainteresowanych kwestiami politycznymi.
⬤ Istotne tematy, które rezonują we współczesnych dyskusjach na temat pozbawienia praw obywatelskich i konfliktów.
⬤ Silnie nacechowana poglądami politycznymi Camusa, co dla niektórych może stanowić przeszkodę w lekturze.
⬤ Tematyka jest wąska i może nie mieć takiego samego wpływu jak inne dzieła Camusa.
⬤ Niektóre recenzje wspominają, że może to być „przygnębiające” ze względu na skupienie się na kwestiach społecznych i niesprawiedliwości.
⬤ Może nie angażować współczesnych czytelników poza kontekstem akademickim.
(na podstawie 26 opinii czytelników)
Algerian Chronicles
Ponad pięćdziesiąt lat po uzyskaniu przez Algierię niepodległości, Kroniki Algierskie Alberta Camusa po raz pierwszy ukazują się w języku angielskim. Opublikowana we Francji w 1958 roku, w tym samym roku, w którym wojna w Algierii doprowadziła do upadku Czwartej Republiki Francuskiej, jest jednym z najbardziej politycznych dzieł Camusa - eksploracją jego zobowiązań wobec Algierii.
Odrzucone lub wzgardzone w momencie publikacji, dziś Kroniki algierskie, ze swoją proroczą analizą ślepego zaułka terroryzmu, cieszą się nowym życiem w eleganckim tłumaczeniu Arthura Goldhammera. "Uwierz mi, gdy mówię ci, że Algieria jest miejscem, w którym czuję ból w tej chwili", pisze Camus, który był najbardziej widocznym symbolem niespokojnych relacji Francji z Algierią, "tak jak inni czują ból w płucach". "Zebrano tu najmocniejsze wypowiedzi Camusa na temat Algierii od lat trzydziestych do pięćdziesiątych XX wieku, poprawione i uzupełnione przez autora do publikacji w formie książkowej.
We wstępie Alice Kaplan naświetla dylemat, przed którym stanął Camus: był zaangażowany w obronę tych, którzy cierpieli z powodu niesprawiedliwości kolonialnych, ale nie był w stanie wspierać suwerenności narodowej Algierii poza Francją. Dodatek z mniej znanymi tekstami, które nie pojawiły się we francuskim wydaniu, uzupełnia obraz moralisty, który stawiał pytania o przemoc i kontrprzemoc, tożsamość narodową, terroryzm i sprawiedliwość, które nadal oświetlają nasz współczesny świat.
